محمد بن عزّالدین حسین (۹۵۳ق ـ۱۰۳۱ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی، فقیه، محدث، حکیم و ریاضیدان شیعه عصر صفوی بود.

شیخ بهائی بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های مختلف تالیف کرده است. جامع عباسی و اربعین از جمله آثار اوست. آثاری نیز در معماری بر جای گذاشته که منارجنبان اصفهان، تقسیم زاینده‌رود اصفهان، گنبد مسجد امام اصفهان و نقشه حصار نجف، از آن جمله است.

وی سفرهای بسیاری به نقاط مختلف دنیا کرد و سفر مشهوری نیز همراه شاه عباس صفوی با پای پیاده به مشهد داشته است. او مقام شیخ الاسلامی بالاترین منصب رسمی دینی در حکومت صفویه را بر عهده داشت.

کتاب احوال و اشعار شیخ بهائی به همت سعید نفیسی به سال 1316 توسط سازمان چاپ و انتشارات اقبال در 212 صفحه به چاپ رسیده است.

سرفصل های کتاب عبارتند از: بهاءالدین محمد عاملی، نسب و خانوان، پدر، برادر، ولادت، جوانی و تحصیلات، مراحل زندگی، عیال، اخلاق و عقاید و معلومات، وفات، فرزندان، مزار، شاگردان، مولفات، مقام بهائی، اشعار فارسی بهائی، غزلیات و ابیات پراکنده، رباعیات، مثنویات.

به گفته مولف هنگام تالیف و تدوین کتاب به پاره ای نکات متوجه نبوده و به بعضی از کتابها رجوع نکرده است و در حین طبع این صحایف که هنوز دنباله جستجو را از دست نداده به نکاتی دیگر برخورده است که به عنوان تکلمه بر آنچه پیش از این نوشته است، افزوده است. ضمیمه شامل: حسین بن عبدالصمد، استادان بهائی، شاگردان وی، روابط وی با میرداماد، مولفات بهایی.

نویسنده در گردآوری مطالب از کتاب روضات الجنات محمدباقر خوانساری، مستدرک الوسایل مرحوم حاج میرزا حسین نوری استفاده فراوان برده است.