هرچند عده ای از نخبگان دلسوز به رضاخان هشدار داده بودند که به جای تمدن بولوارها، تمدن لابراتوارها را از غرب اخذ و اقتباس کند، او که مجری برنامه های دیکته شده از لندن بود، به این حرف های پخته و دلسوخته توجهی نکرد و ایران را پر از مظاهر سخیف تجدد غربی نمود.برداشتن اجباری حجاب بانوان در زمره همین اقتباس های بولواری رضاشاه بود که عواقب سوء فراوانی برای فرهنگ، اقتصاد و معیشت مردم ایران داشت؛ چه دختران بسیاری که به خاطر حفظ عفت و حجاب خود مجبور شدند در خانه بمانند و بی سواد باشند و چه فعالیت های اجتماعی قاعده مند و مثبتی که زنان باحجاب با ماندن در خانه ها از آن بازماندند!
در قرن اخیر یکی از اهداف استعمار غرب در ایران تهاجم به ارزش‌های دینی و سنتی از جمله حجاب زن بوده است. اقدام رضا خان علیه پوشیدگی زنان به تقلید از فرهنگ غرب نشانه عملی و خشن این تهاجم فرهنگی بود.

اگرچه رضا شاه فکر تجدد مابی را از اوایل سلطنت خود، در سر می‌پروراند و متحدالشکل کردن البسه در سال 1307 و ماجرای حضور خانواده پهلوی در حرم حضرت معصومه(س) و مخالفت مرحوم شیخ محمد تقی بافقی در سال 1306 و نوع پوشش اعضای خانواده شاه و دیگر اقدامات او موید این واقعیت است، ولی سفر ترکیه این تلقی را تقویت کرد.

کتاب(( واقعه کشف حجاب: اسناد منتشر نشده از واقعه کشف حجاب در عصر رضا خان)) نوشته مرتضی جعفری است و به همت سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی منتشر شده است.

این نوشته، واقعه کشف حجاب و عوامل وقوع آن را از بعد تاریخی و سیاسی مورد توجه قرار داده است.

در قسمتی از کتاب آورده شده است:
رضا شاه بعد از مسافرت ترکیه در اغلب اوقات ضمن اشاره به پیشرفت سریع کشور ترکیه از رفع حجاب زن‌ها و آزادی آنها صحبت و تشویق می‌کرد. تا اوایل خرداد 1314 یک روز هیات دولت را احضار کرد و گفت ما باید غربی بشویم و باید در قدم اول کلاهها تبدیل به شاپو بشود...
و نیز باید شروع به رفع حجاب زنها نمود و چون برای عامه مردم مشکل است اقدام کنند، شما وزراء و معاونین باید پیشقدم بشوید و هفته‌ای یک شب با خانمهای خود در کلوپ ایران مجتمع شوید... و به حکمت وزیر فرهنگ دستور داد که در مدارس زنانه معلمان و دخترها باید بدون حجاب باشند و اگر زن یا دختری امتناع کرد او را در مدارس راه ندهند.