یاد یاران
نویسنده: حمید داوود آبادی
ناشر: انتشارات حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی
موضوع: جنگ ایران و عراق، ۱۳۵۹ – ۱۳۶۷ – خاطرات
سال نشر: ۱۳۷۰
تعداد صفحات: ۱۷۵ صفحه
جنگ، ارمغان شوم دشمنان انقلاب اسلامی، همه‌ی آنانی را که در انقلاب اسلامی سهم داشتند، به میدان کشید. حمید نیز همچون دیگر نوجوانان همسن و سال خود، انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) را متعلق به خود دانست و برای دفاع از آرمانهایش در برابر حملات خارجی دشمنان، آماده‌ی حضور در جبهه شد. ناکامی‌های اعزام نوجوانان کم سن برای حضور در جنگ، گریبان حمید را هم گرفت ولی نتوانست مانع اعزامش شود.
داودآبادی سعی کرده است با ذکر خاطرات خود از حضور مستقیم در جبهه‌های جنگ، فضای دوستانه و معنوی حاکم بر جبهه‌ها را برای نوجوانان امروز و فردا به تصویر بکشد.
حمید داودآبادی با پایان جنگ در سال ۱۳۶۷ جذب سیستم اداری شد و سعی کرد به زندگی عادی خود ادامه دهد ولی خاطرات و آنچه در روزهای عشق و حماسه شاهدشان بود، باعث شد تا به تفکر بیفتد و جایگاه اصلی خویش را بجوید. تغییر ۱۴ شغل دولتی طی ۱۰ سال از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۷ به او فهماند که جای او نه در ادارات سیستماتیک، که در عرصه‌ی فرهنگی آن هم دفاع مقدس است.
نویسندگی در روزنامه‌های رسمی کشور، مسئولیت صفحه‌ی از معراج برگشتگان نشریه‌ی "فرهنگ آفرینش"، سردبیری مجله‌ی "15 خرداد"، سردبیری مجله‌ی "فکه"، انتشار ۱۴ کتاب در زمینه‌های خاطرات، دفاع مقدس و لبنان، و امروز نیز مدیریت سایت جامع دفاع مقدس – ساجد (WWW.SAJED.IR) به عنوان بزرگ ترین سایت اینترنتی دفاع مقدس، ثمره‌ی تفکری است که جایگاه واقعی او را در این عرصه به وی نمایاند.
گفتنی است؛ ۲۰ کتاب از او به چاپ رسیده که بعضی از آنها به عربی و انگلیسی ترجمه شده و "یاد یاران" اولین کتاب اوست که در ۱۳۰ صفحه نوشته شده بود. این کتاب با استقبال مقام معظم رهبری روبه‌رو گشت که ایشان یک صفحه بر آن تقریظ نوشتند. همچنین این نویسنده از مقام معظم رهبری، تنها مشوق سالهای شروع نویسندگی‌اش می‌گوید.
این کتاب با روح طنز و مزاحی که هرجای آن گسترده است و بر آن شیرینی و جاذبه ویژه ای بخشیده، از بسیاری کتابهای جبهه جالب‌تر و گیراتر روحیه و حال و هوای بچه های بسیج را تصویر کرده و از ویژگی‌های خوب این کتاب تصویرسازی خوبش از فضا و رویدادها است.
حمید داود آبادی" عکاس، خبرنگار، محقق و نویسنده متعهدی که پس از پایان جنگ اسلحه را بر زمین گذاشت و قلم به دست شد تا روایتگر تلخ و شیرین روزهای جنگ باشد.
مثل خیلی از رزمندگان بنا داشت خاطرات خود را به دیار باقی ببرد؛ ولی با دیدن هجوم فرهنگی بیگانگان و نشانه سینه فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص)، بر آن شد تا یاد آن روزهای خاطره انگیز کوهستان‌های غرب و گرمای جلگه‌های جنوب را بنویسد؛ یاد یاران را.
حمید داوودآبادی بر آن نبود که فقط خاطرات و خاطرات خود را بر صفحه یاد یاران بنویسد، بلکه بنا بر وظیفه‌ای که یاران شهیدش بر دوش وی گذاشته بودند، قلم را به دست گرفت و با مرکب خاطره گوشه‌هایی از حماسه آن رها شدگان در فضای جبهه را نگاشت.
این کتاب جالب و گیرا را با دقت و طمانینه مرور کنیم. گاهی در طنزهایش نظر اندازیم و بخندیم و گاه نیز مقتل‌هایش را بخوانیم و بسوزیم و اشک بریزیم. گاه مظلومیت رزمندگان را نظاره کنیم و گاه نیز امدادهای غیبی جبهه را برشمریم. تک تک آن خاطرات را بر زبان آوریم و برای دیگران نقل کنیم. همه را با خاطرات زیبای یاد یاران همراه کنیم و به همه یاران خود یاد یاران را هدیه بدهیم. یاد یاران بهترین یاد برای هر یار من و توست.
تفریظ مقام معظم رهبری (مد ظله العالی)
بسم الله الرحمن الرحیم
در این نوشته صفا و صداقت زیادی موج می‌زند. نویسنده غالباً نقش خود را کمرنگ کرده و یاد یاران شهیدش را برجسته ساخته است. روحیه‌ی بسیجی تقریباً با همه‌ی جوانبش در اینجا منعکس است و می‌شود فهمید که چگونه جوانهائی در کوره‌ی گداخته‌ی جبهه به چه جواهرهای درخشنده‌ئی تبدیل می‌شده‌اند. ذکر خصوصیات موقع‌ها و حادثه‌ها و آدم‌ها، تصویر باورنکردنی جنگ هشت ساله را تا حدود زیادی در برابر چشم آیندگان می‌گذارد. سؤال من از خودم این است که آیا این از معراج برگشتگان چقدر می‌توانند آن حال و هوا را پس از سفر من الحق الی الخلق حفظ کنند و حتی درست به یاد بیاورند؟ و برای این مقصود عالی از دست ما چه کاری ساخته است؟ و چه کرده‌ایم؟ البته قصور یا تقصیر من و امثال من، نمی‌تواند تکلیف دشوار آنها را که خدا حجّت خود را برایشان تمام کرده، از دوششان بردارد. این کتاب با روح طنز و مزاحی که در همه جای آن گسترده است و به آن شیرینی و جاذبه‌ی ویژه‌ئی بخشیده، از بسیاری کتابهای جبهه جالب‌تر و گیراتر است. آن را در شب و روزهای منتهی به بیستم ماه رمضان ۱۴۱۲(۷۱/۱/۵) خواندم.
