مریم میرهادی در زمینه‌های گوناگون فعالیت داشت و روزنامه‌نگار، مؤلف، سخن‌سرا و پزشک بود. وی زادۀ شیراز در سال ۱۲۹۲شمسی بود. میرهادی در کودکی پدر و مادر خود را از دست داد. بدین‌ترتیب، سرپرستی او را عمویش، سرهنگ سیدابوالقاسم میرهادی، به‌عهده گرفت. او در سال۱۳۱۰ش، برای تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات دانشگاه سوربن فرانسه به پاریس رهسپار شد. در ۱۳۱۳ش، به مدرسۀ عالی طب وارد شد و در۱۳۲۰ش ، رسالۀ دکتری خود را دربارۀ سفلیس دهان نوشت و با درجۀ عالی فارغ‌التحصیل گردید. در واقع، وی نخستین زن دانش‌‌آموخته از دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران می‌دانند. 
میرهادی انجمن ادبی ناهید را تأسیس کرد که هر هفته با حضور شاعران و گویندگان در منزلش برگزار می‌شد. او پس از چندی، امتیاز روزنامۀ ندای زنان را گرفت و آن را منتشر کرد. وی توانست در رشتۀ بیماری‌های دهان و دندان از دانشگاه پاریس و نیز در رشتۀ بیماری‌های دهان کودکان از دانشگاه لندن تخصص بگیرد. مریم میرهادی در ۲۸اسفند۱۳۵۹ش، دارفانی را وداع گفت و در بهشت زهرا آرمید. . مریم میرهادی چندین کتاب ازجمله کتاب‌هایی درزمینۀ تخصص خود، یعنی پزشکی، نگاشته است. بسیاری از آثار وی به همراه نشریات مختلف پزشکی که در کتابخانه شخصی اش قرار داشته، توسط خانواده اش به کتابخانه آستان قدس اهداء شده است.