اولین بارصنعت ساعت سازی در دوره شاه عباس اول صفوی در ایران گسترش یافت و ساعت ها یی در بارگاه حرم رضوی نصب شده بود که جهت تسهیل در زمان و انجام ادای فریضه نماز بوده است . اولین سندی که راجع به ساعت در مرکز اسناد و مطبوعات آستان قدس رضوی نگه داری می شود  ، مربوط به 343سال پیش و به تاریخ 1102قمری باز می گرددکه در آن سند به پرداخت مواجب به استاد ابوالقاسم ساعت ساز آستانه  جهت تنظیم وقت ساعت اشاره می کند. ساعت بزرگ مذکور که در صفه عباسی قرار داشته  که جزءاولین اسناد موجود از دوره صفویه  است که به مکان قرار گرفتن این ساعت اشاره دارد 
ساعت قدیمی صحن آزادی حرم مطهر امام رضا علیه السلام ، ساعتی بزرگ و کهن است که در برج بالای ایوان جنوبی صحن آزادی ، نصب شده ساخت منچستر انگلستان است این ساعت ، ابتدا در برج بالای ایوان غربی صحن انقلاب اسلامی ( صحن کهنه ) قرار داشت و از آنجا به بالای ایوان جنوبی صحن آزادی (صحن نو ) یعنی مکان فعلی آن انتقال یافت .. سپس ساعت را که عبدالحسین معاون از هامبورگ آلمان خریداری کرده بود ، جایگزین این ساعت کردند ..
پیش از وجود ساعت رسمی کشورایران، ظاهراً مرسوم بوده که هر صبح، هر ظهر و هر غروب، عقربه ساعت شمار روی ساعت ۱۲ (روی دسته) قرار داده می‌شده‌است. به عبارت دیگر، در زمان‌های یادشده، ساعت را صفر منظور نموده و آغاز جدیدی برای محاسبه ساعت در نظر می‌گرفته‌اند. ساعت‌ها در غروب‌کوک بود، و هر شهری یک ساعتی داشت، و کشور فاقد وقت بین‌المللی بودو بالاخره در 92سال  قبل ودر تاریخ  ۱۳۱۱ خورشیدی دکتر حسابی و تیم همکارانش  به دلیل عدم وقت بین المللی و نداشتن  پرواز هواپیما به  ایران  ،موفق شدند نظمی به ساعت رسمی بدهند و با محاسبه عرض و طول جغرافیایی مناطق مختلف ایران و مکاتبه با گرینویچ، برای کشور یک ساعت رسمی تعیین کنند . گرینویچ‌ در انگلستان محلی است که نصف النهار مبدا از آن می‌گذرد و ساعت در تمام دنیا بر اساس فاصله با این نصف النهار تعیین می‌شود.
به نظر می‌رسد که یکسان شدن وقت رسمی کل ایران با 3ساعت ونیم  فاصله با گرینویچ، در سال ۱۳۱۴ خورشیدی  و بنا به مصوبه هیئت وزیران صورت گرفته‌است.انعکاس این خبر درروزنامه اطلاعات به تاریخ 16ربیع الاول 1354قمری  به نقل از آژانس پارس آمده است .