نمونهای از مرقعات به خط محمود اسحاق شهابی (زنده در 993ق.)
خواجه محمود بن اسحاق شهابی یا مولانا محمود اسحاق سیاوشانی (محمود سیاوشانی) فرزند خواجه اسحاق شهابی از قریه سیاوشان دار السلطنه هرات است. پدرش در زمان دُرمیش خان شاملو، کلانتر هرات بود. عبیدالله ازبک پس از فتح هرات در سال 935ق. خواجه اسحاق را همراه با خانواده به بخارا برد و بدین ترتیب محمود در بخارا سکنی گزید و در آنجا با میرعلی به تمرین و مشق پرداخت. وی در اخذ شیوه میر علی آن چنان پیش رفت که هیچ یک از شاگردانش به مرتبت او نرسیدند. از این رو برخی خط او را برتر از خط میر علی دانستهاند. در این باره خود میر علی نیز گفته که شاگردی بهتر از خود پرورده است. محمود اسحاق شهابی ظاهراً خطوط خود را به نام میر علی مینوشته است؛ چرا که میر علی در این باره سروده:
«خواجه محمود آنکه یک چندی *** بود شاگرد این حقیر فقیر ...
هر چه او مینویسد از بد و نیک *** جمله را میکند به نام حقیر»
خواجه محمود که علاوه بر کتابت خوش در قطعه نویسی هم دستی داشت، پس از مدتی از زندگی در بخارا دلگیر شد و به بلخ رفت و در آن شهر شهرت بسیاری یافت. خواجه محمود در بلخ روزگار را به خوشی میگذراند و چون احتیاج به کتابت و قطعه نویسی نداشت، از این رو نمونههای خط او کمیاب است.
وی به موسیقی نیز علاقه مند بود و سازی به نام «شتر خو» را به استادی تمام مینواخت.
تاریخ درگذشت محمود اسحاق شهابی معلوم نیست و آنچه که در این باره نوشته شده نادرست است. مهدی بیانی خطوط تاریخ دار او را با رقم 993ق. مشاهده نموده که این امر بیانگر حیات وی تا این تاریخ است.
قطعاتی از مرقع شماره 5803 گنجینه رضوی به خط محمود اسحاق شهابی