سواطع الالهام في تفسير کلام الملک العلام (تفسیر بی نقطه قرآن)

(عربى)
تفسيرى است از ابوالفيض فياضى بن شيخ مبارك معروف به فيضى دكنى (954- 1004ق.).
 وى برادر بزرگ شيخ ابوالفضل وزير اكبر شاه بوده و در دربار اكبر شاه به درجه اميرى و ملك الشعرايى رسيد و به زبان‌ هاى هندى، عربى و فارسى تسلّط داشت. وی يكى از مروّجان زبان فارسى در هند به شمار مى‏ رفته است.
سواطع الالهام او تفسيرى است بر تمام قرآن كه از حروف مهمله تركيب شده است و از اين رو به «تفسير بى نقطه» نيز معروف است و آن را به سال 1002 به پايان رسانده است و مير صدر الدين معمايى سوره اخلاص را تاريخ ختم آن يافته است و او درباره ختم آن چنين سروده است:
 
صد شكر كه تفسير من از علم يقين ***  بنمود جمال و مختمش شد پروين 
دوشنبه عاشر ربيع الثانى             ***   از سال عرب شمار الف و اثنين 
 اين تفسير در سال 1306 قمرى(1889م) در لكهنو به چاپ رسيده است.
آغاز:«احامد المحامد و محامد الا حامد اللّه مصعد لوامع العلم».
انجام:«و لك الحمد دهوراً حمداً صاعداً مصعداً كاملاً مكملاً».
نسخ 23سطرى. كاتب: امين‌الدين محمد بن روزبهان شريف سلمانى شيرازى. تاريخ كتابت: 1039ق. عناوين و آيات و اعداد روى ماده تاريخ‌ها: به شنگرف. كاغذ: ترمه، جدول بندی اوراق به لاجورد و تحرير و زر، برگ اول داراى سرلوح مرصّع به زر در زمينه لاجورد و به شكل نيم ترنج و نیز دارای كتيبه بازوبندى زرين که در داخل آن به سفيداب تحريردار نوشته شده: «تفسير بى نقطه»، در اطراف سرلوح سه حاشيه به لاجورد، زر و سياهى و حاشيه زرين پهن و گره چينى است. جلد: تيماج مشكى ساده 31×18س م. سه صفحه اول داراى فهرست سور در مربعهاى زرين و صفحه چهارم داراى وقفنامه وقفى تاج ماه بيگم.