نمونه‌ای از مرقعات به خط علیرضا تبریزی ملقب به «شاهنواز خان» (987-1044ق.)

از خوشنویسان اواخر سده دهم و اوایل سده یازدهم قمری است. او نخست به مشق و تمرین خط ثلث پرداخت و به تدریج به نوشتن نستعلیق روی آورد. او نسخ و ثلث را نزد علاء‌الدین محمد تبریزی مشهور به «علاء بیک» و نستعلیق را نزد محمد حسین تبریزی آموخت. وی به دنبال یورش عثمانی‌ها به آذربایجان و تصرف شهر تبریز، به شهر قزوین رفت و به کتابت پرداخت. پس از آنکه شاه عباس وصف خط زیبای او را شنید، آن را به دربار خود آورد. شدت علاقه شاه عباس به علی رضا به حدی بود که خود شمعدان به دست در کنار وی می‌نشست تا او در زیر نور آن کتابت کند. 
وی شاگردان بسیاری داشت که عبدالباقی تبریزی، محمد رضا و محمد صالح امامی (اصفهانی) از بقیه مشهورترند.