شصت‌وپنجمین نشست ادبی شمس در کتابخانۀ مجتمع فرهنگی هنری امام خمینی(ره) وابسته به آستان قدس رضوی برگزار ‌شد

شصت‌وپنجمین نشست ادبی شمس با محوریت داستان، رمان، خاطره، در فضای شاد و مفرّح کتابخانۀ تخصصی کودک مجتمع فرهنگی هنری امام خمینی(ره) وابسته به آستان قدس رضوی برگزار ‌شد.
به گزارش گنجینۀ رضوی، این نشست که برای اولین بار در کتابخانه‌های شهری آستان قدس رضوی برگزار می‌شد، باحضور داستان‌نویسان جوان مشهدی و عموم ادب‌دوستان، به موضوع داستان‌نویسی پرداخت.
آنچه در این دورهمی ادبی محور بحث قرار گرفت، داستانی از نویسندۀ اروپایی، «توبیاس وولف»، با عنوان «گیرم که بله» بود که موضوع اصلی آن، نژادپرستی و نگاه‌های منفی نسبت به نژاد سیاه‌پوست بود که پس از خوانش آن توسط حضّار، تفسیر و تحلیل شده و نمادهای مختلف گنجانده‌شده در آن، مورد واکاوی قرار گرفت.
مدرّس این کارگاه دربارۀ این اثر بیان کرد: این داستان که به‌ظاهر گفتگو و بحث یک زن و شوهر دربارۀ نژاد سیاه را مطرح می‌کند، سراسر مملو از نمادها و اِلِمان‌هایی است که دوگانگی سفید و سیاه را بیان کرده و تا پایان داستان پیش می‌رود و چیدمان داستان را شکل می‌دهد.
علی براتی گجوان ادامه داد: اصلی که هر نویسنده باید به آن توجه کند این است که حرفش را با دیالوگ نزند، بلکه به مخاطب تصویر بدهد تا او خود با اندیشه، به دریافتی از بطن داستان برسد و از نشانه‌ها، وجوه دیگر موقعیت‌ها، حقایق و شخصیت مخاطبان را دریابد.
وی با بیان این‌که داستان‌های ایرانی عموماً فاقد اندیشه است تصریح کرد: متأسفانه برخی داستان‌ها بیش از آن‌که اندیشۀ مخاطب را تحریک کند، احساسات او را درگیر می‌کند.
این داستان‌نویس و منتقد مشهدی در پایان با ابراز این‌که داستان به خودی خود یک هنر مستقل است و مانند دیگر هنرهای هفت‌گانه نیست، افزود: اگر سراغ هرکدام از هنرهای هفت‌گانه بروید، هیچ کدام نمی‌تواند آنچه را داستان در ذهن مخاطب شکل می دهد، شکل دهد؛ چرا که خوانندۀ داستان، توصیف تصاویر و موقعیت‌ها و شخصیت‌ها را می‌خواند اما آن‌ها را با ذهنیت‌های خودش تصویر کرده و به شیوۀ منحصربه‌خود، آن‌ها را در ذهن مجسّم می‌کند.