ولادت حضرت امام محمد باقر (ع)

پدر بزرگوارش، امام چهارم شیعیان حضرت سجاد( ع) می‌باشند. مادر مکرمه‌اش، فاطمه دختر امام حسن مجتبی( ع) است، مادری که دارای کمالات و اخلاقیات بسیاری است. امام صادق( ع) می‌فرمایند: (( مادربزرگم، صدیقه- بسیار راستگو- بوده و در فرزندان امام حسن( ع)، چنین زنی دیده نشده است)). از این رو حضرت امام باقر( ع)، از دو طرف از سادات است، هم هاشمی و هم علوی است. کنیه آن حضرت ابو جعفر، و القاب آن حضرت عبارتند از: باقر العلوم، الشاکر لله، الهادی، المین و الشبیه. امام باقر( ع) از جمله ائمه‌ای است که از دوران کودکی، دارای علم و حکمت بوده، او شکافنده علوم است و در تورات نام آن حضرت( ع) (( باقر)) یعنی شکافنده است. امام باقر( ع) در دوره‌ای امامت خویش را آغاز کرد که جامعه اسلامی در وضع فرهنگی نابسامانی به سر می‌برد و عرصه فرهنگی جامعه گرفتار چالش‌های عمیق عقیدتی و درگیری‌های مختلف فقهی میان فرق اسلامی شده بود. با ظهور امام باقر( ع) گام مهم و به سزایی در راستای تبیین آراء شیعه برداشته شد و جنبش تحسین برانگیزی در میان دانشمندان شیعی پدید آمد. گفته شده امام باقر( ع) در شهر مدینه، هفتم ذی حجه سال یکصد و چهارده هجری قمری به دست ابراهیم بن ولید بن یزید مسموم و به شهادت رسید.
منبع:
1-باقر تورات: شرح حال و زندگاني امام باقر عليه‌السلام/ علي‌رضا اسداللهي‌فرد.- قم: صبح پيروزي، ‎۱۳۸۷.
2-قلم و عالم محمد بن علي (ع)/ علي پورحسيني.- مشهد: ضريح آفتاب، ‎۱۳۹۰.