ولادت حضرت امام محمد تقی( جواد الائمه)(ع)( 195-ق)

اسم آن بزرگوار محمد است و کنیه مشهور او ابا جعفر الثانی و ابن الرضا، و لقب مشهور ایشان جواد و تقی است. نام مادر ایشان خیزران( ولد سبکیه) می‌باشد. عمر مبارک ایشان بیست و پنج سال است و پس از حضرت فاطمه(س) کسی در میان اهل بیت دیده نمی‌شود که چنین عمر کوتاهی داشته باشد.

تولد آن بزرگوار، شب جمعه دهم ماه رجب سال 195 هجری در مدینه واقع شد و شهادت آن بزرگوار به دستور معتصم عباسی به دست ام‌الفضل زن امام جواد(ع) و دختر مامون عباسی در آخر ذی‌القعده سال 220ه واقع شد. مدت امامت ایشان هفده سال است؛ زیرا هشت ساله بود که پدر بزرگوارش از دنیا رفت و آن حضرت به امامت رسید.

مامون بعد از شهادت امام رضا(ع) به بغداد آمد و مرکز حکومت خود را در آنجا قرار داد. او چون شنید که علما به مدینه رفته‌اند و آن بزرگوار را به امامت پذیرفته‌اند، به هراس افتاده و امام جواد(ع) را به بغداد احضار نمود و دختر خود ام‌الفضل را به عقد ایشان درآورد. بعد از آن امام جواد(ع) به مدینه بازگشتند و تا مامون زنده بود، در مدینه بودند. بعد از مرگ مامون، برادرش معتصم به خلافت رسید و چون از امام جواد(ع) و استقبال مردم از آن بزرگوار می‌ترسید، ایشان را به اجبار به بغداد فراخواند و طولی نکشید که امام جواد(ع) را شهید نمود.

منبع:

1-زندگاني چهارده معصوم عليهم‌السلام/ حسين مظاهري؛ پاورقي ولي فاطمي.- تهران: پيام آزادي، ‎۱۳۷۴.  

2-کرامات حضرت امام محمد تقي عليه‌السلام و حضرت امام علي النقي عليه‌السلام/ گردآورنده علي ابراهيمي.- قم: عصر رهايي، ‎۱۳۹۰.