3اردیبهشت/روز بزرگداشت شیخ بهایی

در روز 26 ذیحجه سال 953 هجری قمری، بهاء الدین محمد در جبل عامل لبنان به دنیا آمد. اگر چه ناحیه جبل عامل و بعلبک، سرزمین مناسبی برای شیعیان آن زمان به شمار می‌رفت؛ اما در دوران سلطه عثمانی، شیعیان زندگی مسالمت‌آمیز نداشتند و اظهار آزادانه عقاید و افکار و حتی فرایض مذهبی به راحتی صورت نمی‌گرفت. شیخ بهائی در سن 13 سالگی و در سال 966(ه. ق) به اتفاق پدر 48 ساله و نیز مادرش به ایران هجرت نمود. آنها در قلمرو شاهان صفوی از منزلت و اعتبار و احترام خاصی برخوردار شدند و حتی به مناصب و مقامات دیوانی و مذهبی نیز رسیدند.
شیخ بهائی در بدو ورود به ایران بسیار جوان بود. اوضاع و احوال فرهنگی و اجتماعی پایتخت صفوی و قرابت پدرش به دربار شاه طهماسب و توجه بی‌اندازه شیخ زین‌الدین منشار باعث شکوفایی استعداد نهفته او شد.  به زودی نبوغ فراوان بهاء‌‍الدین جوان آشکار شد و شهرت او زبانزد خاص و عام گردید. وی در ایران و به ویژه در اصفهان بسیار مورد توجه بوده است. او با آثار علمی و عملی خود بر رونق و آبادانی این شهر افزوده و اصفهان مدیون خدمات و زحمات این عالم بزرگوار می‌باشد.
او با مردم بود و در دل مردم و در گوشه و کنار شهر همراه آنان و در غم‌ها و شادی‌هایشان شریک، از امکانات درباری‌ها برای خدمت به اجتماع بهره می‌گرفت. بازار، مسجد، مدرسه، حمام، پل، کاروانسرا و... با اینکه خود از مصاحبت درباریان ناراحت بود ولی با ایمان و تقوا و عرفان فوق‌العاده‌اش، آنها را تا حدی که می‌توانست تحت تاثیر پیشنهادات و افکار خود قرار می‌داد و از وجود آنها به سود مردم بهره می‌گرفت. وی در بیشتر رشته‌های علوم تالیفات فراوان دارد که از جمله می‌توان تالیفاتی در اخبار و احادیث، تفاسیر و اصول ادعیه و فقه و حکمت و ریاضیات را نام برد. 
اگر چه شیخ بهائی را بیشتر با آثاری چون، دیوان اشعار، کشکول و آثاری چون اربعین و غیره می‌شناسند. ولی اهل تحقیق می‌دانند که از ایشان آثار بسیار متنوع و فراوان و ارزشمندی به جای مانده و خوشبختانه بیش از 88 اثر ممتاز وی در دسترس اهل علم و معرفت قرار دارد.
این دانشمند و عالم بزرگوار در سال 1030 هجری قمری رحلت فرمودند و در جوار بارگاه مقدس امام هشتم به خاک سپرده شد.
منبع: شيخ بهائي در آئينه عشق/ نوشته اسدالله بقائي.- اصفهان: امور فرهنگي شهرداري اصفهان، ‎۱۳۷۱.