10 اردیبهشت,روز ملی خلیج فارس

مردم بومی ایران، که از نظر باستان‌شناسان(( آسیایی)) خوانده شده‌اند، دیرینگی‌شان به هفت هزار سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد. 
در کتاب(( وصف خلیج فارس در نقشه‌های تاریخی)) تالیف دکتر محمدحسن گنجی، پدر علم جغرافیا و هواشناسی ایران و همکارانش آورده شده است:
(( نقشه‌های خلیج فارس از دو بخش نقشه‌های اسلامی و اروپایی تشکیل شده است. تعداد نقشه‌های اسلامی را چهل مورد ذکر کرده و تاکید می‌کند که بیشتر آنها به قرن‌های اولیه اسلامی تعلق دارند و در راس آنها از کتاب(( المسالک و الممالک)) ابواسحاق ابراهیم الفارسی استخری استفاده شده است. این کتاب نقشه‌های رنگی بسیار زیبا و ارزشمندی دارد که از آن به زبان فارسی هجده نسخه و به زبان عربی شش نسخه وجود دارد و در ضمن نقشه‌های این کتاب، که اخیرا در امارات متحده عربی چاپ شده است، سیاه و سفید است. در نقشه‌های کتاب استخری، که در قرن چهارم هجری قمری کشیده شده است، معدن‌های نفت و قیر ایران مشخص است و نشان می‌دهد که ایرانیان از هزاران سال پیش نفت و قیر را می‌شناخته‌اند. در این نقشه از خلیج فارس تا دریای زنگبار و حبشه و چین به نام کلی(( دریای فارس)) یاد شده است و نقشه‌ی بعدی کتاب متعلق به حمدالله مستوفی قزوینی، دانشمند قرن هشتم هجری قمری،است که نظر او نیز درباره‌ی گستردگی دریای فارس با عقاید استخری شباهت دارد. تا کنون ندیده‌ایم و نشنیده‌ایم و در کتاب‌های تاریخی هم نخوانده‌ایم که نام(( خلیج فارس)) حتی یک بار در دوران تاریخی گذشته تغییر کرده باشد و به عبارت دیگر این همه وقایع تاریخی و جنگ و گریزهایی که طی قرن‌های متمادی در منطقه روی داده است نام و هویت ایرانی(( خلیج فارس)) را عوض کند.
منبع: خليج فارس (هارتلند جهان): مخزن انرژي دنيا و اهميت ژئوپلتيک آن/ نوشته: سيروس غفاريان.- تهران: مدرسه، ‎۱۳۸۹.