۱۳۹۹-۰۳-۲۲

من، داود، علي: روايت خودنگاشت آزاده (اسير جنگ تحميلی) عباس شهرياری; بازخوانی و ويرايش فرزانه قلعه‌قوند

« من، داود، علی» خاطرات «عباس شهریاری» آزاده ای از خانواده ای مذهبی است که در سه فصل توسط خودش به نگارش درآمده است.

شهریاری اصالتی «خوانساری» دارد اما از نوجوانی در تهران زندگی کرده است. نوجوانی او نیز همانند اغلب هم نسلی هایش به انقلاب گره خورده بود او پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست.
سال 1362 برای آموزش نیروهای حزب الله به لبنان اعزام شد. پس از بازگشت از لبنان در بهمن‌ همان سال همسر باردار و دو فرزندش را به خدا سپرد و به جبهه‌های جنگ پیوست. عباس شهریاری در بهمن 1362 در جریان عملیات آبی، خاکی و دشمن‌شکن خیبر به اسارت نیروهای دشمن درآمد و هفت سال ناگزیری اسارت را در کنج اردوگاه‌های غربت صبورانه و سربلند تاب آورد. درحالی‌که خانواده‌اش مشغول تدارک اولین سالگرد شهادت وی بود، نامه‌ای که فقط عنوانی از او داشت، مژده زنده ‌بودنش را با خود به ارمغان آورد.

در قسمتی از این کتاب آمده است: « اما تنها وسیله نوشتن در اردوگاه چند مداد شکسته بود. این مدادها از اسرای قدیمی که به دیگر اردوگاه ها منتقل شده بودند به جا مانده بود.
با آن ها روی کاغذهایی که از جعبه های تاید درست می کردیم اخبار را می نوشتیم. برای این منظور ابتدا جعبه های پودر رخت شویی را در آب خیس می کردیم، بعد از مدتی که لایه لایه می شد آن ها را پس از خشک کردن به طور منظم برش می دادیم و استفاده می کردیم.»

افزودن دیدگاه جدید:

متن ساده

HTML محدود

Image CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید