20شهریور/ شهادت دومین شهید محراب آیت الله مدنی به دست منافقان( 1360ش)

عشق و ارادت پدرش به امير مؤمنان علي (ع) او را بر آن داشت تا براي فرزندش يكي از القاب آن حضرت يعني (اسدالله) را نام بگذارد.
سيد اسدالله در اوايل جواني بود كه به سلك طالبان علم و كمال راه يافت، هر چند در زمان حيات پدر خواندن و نوشتن را در حد ابتدايي در مدرسه طالبيه تبريز فرا گرفته بود، اما مرگ پدر و گيردار مشكلات زندگي مدتها او را از اين راه باز داشت.
سيد در دوراني كه ديگر سايه مهر پدر بر سر او و خانواده اش نبود، در كنار سامان بخشيدن به وضع معيشتي خانواده، با پشتكاري وافر به تحصيل علوم مي پرداخت. سيد اسدالله مدني چهار سال در محضر امام خميني حضور يافت و از دروس فلسفه، عرفان و اخلاق ايشان بهره فراوان برد و همين درس نيز موجب گشت امام را در مقام عمل بالاتر و برتر از مرز علم بيايد و عشقش نسبت به ايشان فزون يابد.
او درچهل سالگی به زيارت خانه خدا رفت و پس از اتمام مراسم حج ، بي درنگ به سوي نجف اشرف روانه گشت و از همان اوان ورودش به حوزه علميه ، ‌بساط درس و بحث علمي را پهن كرد و در اندك زماني رشد نمود. آيت الله مدني به جهت خلاقيت و در عين حال متانت خويش هميشه مورد توجه اساتيد حوزه علميه نجف بود و به دستور آيت الله سيد محسن حكيم در دروس مختلف تدريس مي كرد. او هنوز چند سالي از حضورش در نجف اشرف نگذشته بود كه از اساتيد بزرگ در حوزه علميه نجف بشمار رفت.
در روز 20 شهریور1360 آیت الله مدنی نماز جمعه را در شهر تبریز برگزار نمودند. آيت الله مدني نماز جمعه را به پايان برد و به عادت هميشگي در بين نماز جمعه و عصر به عبادت مشغول شد. در اين هنگام از صف سوم نماز، منافقي از نسل خوارج بلند شد و به سوي ايشان هجوم برد و سپس صداي انفجاري مهيب محراب عبادت را غرق در خون كرد امام جمعه ، بر سجاده خونين غلتيد و محاسن سفيدش به خون سرخش خضاب شد و مرغ روح نا آرامش كه سالها در سر هواي پرواز داشت قفس تن را شكست و به ملكوت اعلا پر گشود . و بدين گونه دعايش بر كرسي اجابت نشست !
مي گويند آيت الله مدني چندي پيش از شهادت يعني بهار 60 با دوستانش آيت الله دستغيب ، آيت الله صدوقي و حجة الاسلام هاشمي نژاد در مشهد مقدس وقتي ضريح امام رضا عليه السلام را غبار روبي مي كردند، هركدام دو ركعت نماز حاجت خوانده و از خداوند شهادت در راه اسلام را خواسته بودند.
پيكر مطهر اين شهيد نخست، در ميان باران اشك مردم تبريز تشييع و سپس به سوي قم حركت داده شد و در كنار قبر شريف فاطمه معصومه (س) به آغوش خاك سپرده شد .
منبع: سایت تبیان