بحر پر گهر
حیوانات و جانوان به سبب کاربرد تخیلی و تمثیلی که دارند همواره در ادبیات فارسی نقشهای زیادی داشتهاند و در واقع یکی از قدیمیترین و کهنترین روشهای ادبیات فارسی، استفاده تمثیلی از حیوانات است و در واقع شاعران و نویسندگان حیوانات را نماد و نشانهی یک شخصیت میدانستند. در نقاشی غارها که از انسانهای اولیه و دوران قدیم به یادگار مانده است، میتوان دریافت که حیوانات نقش زیادی را برعهده داشتهاند.
در قسمتی از کتاب آورده شده است: (( شیر که مظهر قدرت و توان و نیرو است با اسب، هر دو مظهر و نمایندهی خورشید بودند. در میان انواع پرچمهایی که در شاهنامه مجسم شده، خورشید و شیر علامت خاص کسانی بوده است که از حیث مرتبت و مقام بر دیگران تقدم داشتهاند. در میان ایرانیان مشهور بوده که شیر نشانهی خاص ارمنستان بوده و چون شاه عباس استقلال ارمنستان را برانداخت به یادگار این پیروزی، خورشید را که نشان ایرانیان بوده بر پشت شیر نشانده است)). این کتاب در پنج فصل تهیه شده است که عبارتند از:
فصل اول: مبانی نظری
فصل دوم: تجلی نمادین حیوانات وحشی و صحرایی در هفت پیکر و مثنوی
فصل سوم: تجلی نمادین پرندگان در هفت پیکر و مثنوی
فصل چهارم: حیوانات خانگی و اهلی در هفت پیکر و مثنوی
فصل پنجم: حیوانات آبزی و دریایی در هفت پیکر و مثنوی