17دی/ درگذشت جهان پهلوان تختی ( 1346ش)- روز فتوت و جوانمردی

تختی در کودکی پدرش را از دست داد و در 7 سالگی به دبستان و بعد هم به دبیرستان منوچهری واقع در خیابان خانی آباد( تختی جدید) رفت و به تحصیل پرداخت. او هیچگاه در کلاس درس شاگرد اول نشد، اما زندگی در میان مردم و در خدمت مردم درسهائی به او آموخت که در هیچ دانشگاهی بازگو نمی‌شود. همین زندگی به او آموخت که مردم را دوست بدارد، به آنها کمک کند و در راه آنها جان خود را نثار نماید. تختی با عشقی که به ورزش داشت موفق به ادامه تحصیل نشد و ترک تحصیل نمود. تختی ابتدا در 15 سالگی به زورخانه محل((گودال حاج حسین)) می‌رفت و همراه دیگران به تمرین ورزش باستانی می‌پرداخت. از همان ابتدا تختی از قدرت بدنی خوبی برخوردار بود. وی در بیست و پنجم مهر ماه 1327 در اداره راه آهن دولتی استخدام شد.
 اولین کشتی جهان پهلوان تختی در سال 1328 در مسابقه ((کاپ فرانسه)) در وزن پنجم انجام شد که تختی ضربه شد و همین شکست مقدمه پیروزی‌های بعدی او شد. تختی بعدها به دلیل موفقیت‌های بزرگ ورزشی‌اش به تربیت بدنی راه آهن منتقل شد، ولی هیچگاه گول پست و مقام‌های دولتی را نخورد و بارها گفته بود: می‌خواهم تنها از طریق کار و زحمت کشیدن در رشته تحصیلی‌ام(( ورزش)) نان بخورم.
تختی در کشتی باستانی ایران 3 بار قهرمان کشور شد و یگانه پهلوان عصر به شمار می‌رفت. وی همراه با جوانمردی و تواضع بی‌حدش سبب شده بود که به صورت فرشته‌ای محبوب درآید و مورد احترام دوست و دشمن قرار گیرد. تختی بسیار مودب و مهربان بود، بعد از هر مسابقه به سراغ رقیب خود می‌رفت و با دادن هدیه و یاد بود از آنها دیدن می‌کرد. تختی هیچگاه از مقابل حریف نمی‌گریخت. فرار برای او مفهومی نداشت و همیشه سعی می‌کرد حریف را در وسط تشک ضربه فنی کند. از کنار تشک بیزار بود و بدش می‌آمد، اگر حریف به کنار تشک می‌رفت او را رها می‌کرد تا به وسط تشک دعوت شود؛ مانند جوانمردان مردانه کشتی می‌گرفت و شکست شرافتمندانه را بر پستی و زد و بندهای آنچنانی ترجیح می‌داد.
روز هفدهم دی ماه 1346 یک حادثه باور نکردنی تمامی رویدادهای کشور را تحت الشعاع خود قرار داد. جرم جهان پهلوان تختی محبت او به مردم کوچه و بازار بود، در آن دوران پلیدی و پستی، رعایت آزادگی و شرف و محبت و خلوص به مردم، جرمی بزرگ محسوب می‌شد و تختی به همین نام مرد. تختی به ظاهر مرد ولی در قلب ملتی هوشیار جاودانه شد و ثابت کرد که بدون چاپلوسی هم می‌توان زندگی کرد، زنده بود و جاودانه شد.
منبع: تختي مرد هميشه جاويد/ باهتمام محمود رفعت.- نشر علم، ‎۱۳۶۶.