واژگان ایرانی برنام کشورهای جهان

در فرهنگ واژگان زبان های جهان همانندی های بسیار دیده می شود که برخی از آنها به دلیل کوچ و وامگیری واژه ها بوده است و برخی دیگر تنها به علت شباهت صوری. در جلد نخست این کتاب به تأثیر زبان های ایرانی بر دیگرزبان ها در گذشته، و اینکه چرا و از چه راه هایی واژگان ایرانی به دیگر زبان ها راه یافته اند پرداخته می شود.در جلد دوم این کتاب این که به نام چه کشورها و شهرهایی توجه شده است، از چهارچوب زیر پیروی می کند:  
1-در بررسی ریشه نام کشورهای جهان، با توجه به آنکه گویش ها و خوانش های گوناگونی میان مردمان جهان رایج است. تنها به نگارش نام آن کشور در زبان خودشان یا نامی که در عرصه های بین المللی بدان شناخته می شوند، توجه شده و گویش و نگارش به دیگر زبان ها – حتی اگر کاربردی گسترده داشته باشد – منظور نشده است.
2-نگارش و خوانش نام برخی از کشورها ریشه ایرانی ندارد، اما از طریق لهجه و گویش ایرانی آنها در جهان رایج شده است. مانند چاینا ( انگلیسی ) و صین (معرب ) که برگرفته از چین در گویش فارسی است و جپن ( انگلیسی ) و یابان ( معرب ) برگرفته از ژاپن در گویش فارسی است؛ وگرنه خود مردمان این دو کشور، میهن خود را به گونه ای دیگر می خوانند.
3-بیشتر کشورهایی که با وجود برخی نظریات مبنی بر ایرانی بودن نام آنها، سند و مرجع کافی معتبر و چشمگیری یافت نشد، نادیده گرفته شده است.
4- به برخی جمهوری های خود مختار یا خودگردان که برای مدتی کوتاه برقرار شده اند یا جامعه جهانی به استقلال آنها روی خوش نشان نمی دهد، در این کتاب توجهی نشده است.