درآمدي بر مقامات سلوک از منظر قرآن و اهل بيت (ع)
در اثر حاضر تلاش شدهاست با استناد به قرآن، احادیث، ادعیه مأثوره و نیایشهای معصومان(ع) به تبیین مهمترین احوال و مقامات سلوکی از منظر اهل بیت(ع) پرداخته شود که سالک در حرکت خویش به سوی حقیقة الحقایق، با آنها مواجه میشود و آنها را طیمیکند تا به قرب به حضرت حق- جل و علا- واصل گردد؛ زیرا سلوک عملی، حرکتی درونی و هجرتی از نفسانیت به سوی مقصد نهایی و کمال مطلق است و دارای قرارگاهها و احوال و مقامات مشخص است و انسان با طی آنها، به مقام قرب خداوند نائل میشود.
مطالب این اثر در چهار فصل سامانیافتهاست: فصل نخست به کلیات، فصل دوم به احوال، فصل سوم به مقامات و فصل چهارم به آثار و نتایج اختصاص یافتهاست.
در بخشی از کتاب چنین میخوانیم:
اصل محبت تبرّی از ماسوای محبوب است. امیرمومنان(ع) فرمودهاست: در بهشت پاکترین و لذیذترین چیز حبّ خدا و حبّ فیالله و الحمدلله است. خدای عزوجل فرمودهاست: « وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» و پایان نیایش آنان این است که: « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ»: ستایش ویژهی پروردگار جهانیان است؛ زیرا آنان نعمتهای بهشتی را به عیان ببینند، محبت در قلوبشان به هیجان آمده و برانگیخته میشود و در آن هنگام ندامیدهند: « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ».