تاریخ تمدن ایران و جهان

درباره تاریخ و لزوم پژوهش و مطالعه تاریخ اقوام و ملت ها و شناخت شخصیت های تاریخی تا کنون اندیشمندان و بزرگان سخنان بسیار گفته اند. امروزه پژوهشگران و استادان فرزانه تاریخ به این نتیجه رسیده اند که زمانی یک کتاب تاریخی از ارزش واقعی برخوردار است که از تعصب و از کتمان حقیقت به دور باشد و انسانی آرمانی بسازد.یکی دیگر از فواید مطالعه تاریخ، شناخت شخصیت های تاریخی است که از شنیدن نام برخی از آنها انسان احساس غرور می کند مانند میرزا تقی خان امیر کبیر و از شنیدن نام برخی دیگر احساس نفرت می کند مانند تیمور لنگ، هیتلر و پینوشه.در بررسی تاریخ سرزمین های جهان و ایران زمین به وقایع تحسین‏آمیز و یا شرم آور بسیار برخورد می کنیم. پیکار پیامبران موحد با پرستش بت‏ها و انسان‏های مورد ستایش از وقایع تحسین آمیز تاریخ می باشند و درمقابل آن، ستایش و تحسین و تقدیر از پادشاهان و حاکمان ظالم توسط شاعران و نویسندگان و تاریخ نگاران مزدور موجب شرم هر انسان فرزانه است. در روم باستان، شاعران و خطیبان درباری در مورد عدالتخواهی امپراطوران سخنان بسیار گفته و اشعار بسیار سروده اند؛ در حالیکه ظلم و ستم امپراطورانی همچون نرون در تاریخ کم نظیر است.در میان تاریخ نگاران به انسانهای بزرگ و فرزانه ای برخورد می کنیم که تلاش می کنند که جز حقیقت ننویسند، در مقابل از آثار مورخی چون ابن کثیر (701-774ق.) آگاه می شویم که در کتاب البدایه و النهایه (ج8) حاکمی تبهکار چون معاویه را فردی "حکیم باوقار، کریم، عادل و با شهامت " معرفی می کند.و در طول تاریخ با ستایشگرانی چون مخدومی نیز آشنا می شویم که هم شاعر هستند و هم تاریخ نگار. مخدومی از اینکه زمامدار ظالمی چون تیمور لنگ را "همایون دادگر" بنامد باکی ندارد. نویسنده در تألیف این کتاب که در 7 جلد به چاپ رسیده است، سعی کرده است که از تعصب خودداری کند و قبل از شرح هر واقعه کوشش کرده است که با نظرات تاریخ نگاران سرزمین های مختلف و با دیدگاه های متفاوت آنها آشنا شده سپس به داوری آن مطاللب بنشیند.ذکر این نکات ،بیشتر به خاطر آن بود که در مطالعه تاریخ و برای رسیدن به حقایق تاریخی و شناخت درست شخصیت ها نمی توان به یک یا دو کتاب بسنده کرد.