فتح خون

فتح خون 

شهید آوینی

 فتح خون در ۱۰ فصل «آغاز هجرت عظیم‌»، «کوفه»‌، «مناظرل عقل و عشق»‌، «قافلۀ عشق در سفر تاریخ»‌، «کربلا»، «ناشئه الیل»‌، «فصل تمییز خبیث از طیّب (اتمام حجت‌)»، «غربال دهر»، «سیارۀ رنج» و «تماشاگه راز» به روایت داستانی تاریخ کربلا می‌پردازد.

کتاب فتح خون در دو پاره،  ماجرای عاشورا را شرح می‌دهد.
 ماجراهای عاشورا از ماه رجب سال 60 تا ماه محرم سال 61 در بخش اول این کتاب به‌ صورت مختصر توصیف شده‌اند. هدف از بیان وقایع عاشورا در این بخش از کتاب، نگاهی به شخصیت‌های واقعۀ کربلا و تغییر و تطوری است که در احوالات هر یک از آن‌ها رخ می‌دهد.
       در پارة دوم، از دید راوی به تحلیل و واکاوی معنوی و روحانی این ماجراها پرداخته می‌شود. راوی که به نوعی نمایانگر طرز فکر آوینی است، با دیدی عارفانه به واقعۀ کربلا نگاه می‌کند و سعی می‌کند با چشم باطن به فراتر از ظواهر ماجرا بنگرد و در این راه خواننده را با خود همراه کند و جلوه‌ای از آسمان را در زمین به او نشان دهد.
              آوینی با سخن گفتن از امام و اصحاب عاشورایی او در فتح خون، روایتی از فطرت الهی انسان در عاشورا و واقعۀ کربلا ارائه می‌دهد. از این منظر، عاشورا دیگر تنها یک واقعۀ تاریخی نیست که قرن‌ها از وقوعش می‌گذرد، بلکه عاشورا حقیقتی تکرارشونده در هر زمان و مکان است و درون‌مایۀ آن، عشق است. امام در بطن ماجرای عاشورا تجلی عشقی فرازمینی و الهی است که با اندیشیدن و با چشم دل دیدن او می‌تواند اسلام واقعی را به خواننده بنمایاند.