تـا هست جهــان شـور محــرم باقیست
این جلوه ی جان در همه عالـم باقیست
ازنـالـه ی نـیـنــوای یـاران حسـیـن
همواره به لب زمـزمه ی غم باقیست
عالم به ماتم تو حسینیۀ غم است
یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است
گسترده تا که پرتو مهرت چو آفتاب / پیشت یکیست سایه ی شاه و گدا علی/ پیش فروغ مهر تو از فرط روشنی/ کس را نمانده دعوی چون و چرا علی