خوشا از دل نم اشکی فشاندن/ به آبی آتش دل را نشاندن/ خوشا زان عشقبازان یاد کردن/ زبان را زخمه فریاد کردن/ خدا چون دست بر لوح و قلم زد/ سر او را به خط نی، رقم زد...قیصر امین‌پور
علی ای که هست دلها، همگی در آرزویت!/ به دو مطلب است اینک نظر صغیر سویت/ یکی آنکه خوانی او را ز ره کرم به کویت/ دگر اینکه بر در حق طلبد ز آبرویت/ که دهی ورا بکلی ز غیر خود رهایی
