به پند ابن یمین گفت: دوستی، که تویی/ که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش/ چرا مدیح سرای رضا همی نشوی/ که در جهان نبود کس به پاکی گهرش/ بگفتمش که نیارم ستود امامی را/ که جبرئیل امین…
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند/ چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند/ چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است/ چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند... لسان الغیب حافظ شیرازی
