به پند ابن یمین گفت: دوستی، که تویی/ که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش/ چرا مدیح سرای رضا همی نشوی/ که در جهان نبود کس به پاکی گهرش/ بگفتمش که نیارم ستود امامی را/ که جبرئیل امین بود خادم پدرش/ ابن یمین فریومدی
به پند ابن یمین گفت: دوستی، که تویی/ که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش/ چرا مدیح سرای رضا همی نشوی/ که در جهان نبود کس به پاکی گهرش/ بگفتمش که نیارم ستود امامی را/ که جبرئیل امین بود خادم پدرش/ ابن یمین فریومدی