شصت سال صبوري و شکوري: خاطرات دکتر ابراهيم يزدي/ ابراهيم يزدي.- کوير، ۱۳۹۴.
از زمان پیروزی انقلاب تا به امروز تحولات بسیاری در جمهوری اسلامی رخ داده است و در باورها و تصورات ذهنی بسیاری از فعالان سیاسی موثر در انقلاب، و خود من نیز، تغییرو تحول صورت گرفته است.
انتقال آیت الله خمینی از ترکیه به نجف امکانات مناسب تازه‌‌‌ای برای همکاری و همکنشی و تا حدود زیادی همزبانی، میان روحانیت به طور عام و آیت الله خمینی به طور خاص و روشنفکران دینی خارج از کشور (انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا و آمریکا و نهضت آزادی ایران در خارج از کشور) و هم چنین روشنفکران غیر مذهبی (سازمان‌های دانشجویان ایران و کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی) به وجود آورد. اما سفر به پاریس، حمایت و همکاری نزدیک روشنفکران دینی مستقر در پاریس در طی 118 روز اقامت در دهکده نوفل لوشاتو، این مناسبات و این وضعیت را به کلی بر هم زد و امکانات فراوانی را در دسترس جنبش ضد استبدادی- ضد استیلای خارجی ملت ایران قرار داد و انقلاب ایران را به یک رویداد بزرگ و کانون توجهات جهانی تبدیل کرد.
آنچه در این مجموعه آمده است، گزارش تمام رویدادهای آن ایام نیست. بلکه مربوط است به آنچه ازآن‌ها مطلع بوده‌ام ومن البته در تمام رویدادهای پاریس حضور نداشته‌ام و از همه آنها آگاهی ندارم. اگر همه فعالان آن دوره خاطرات خود را بنویسند، یک مورخ بی‌طرف می‌تواند، ابعاد گوناگون آن دوره را در یک مجموعه منسجم به ایران و نسل‌های آینده گزارش دهد.
فهرست مطالبی که در این مجموعه آمده است :
فصل اول: از نجف تا پاریس
فصل دوم: تلاش برای حل «مساله آیت الله خمینی»
فصل سوم: استقرار در نوفل لوشاتو
فصل چهارم: تدوین و اجرای برنامه راهبردی
فصل پنجم: پیام رسانی: مصاحبه با رسانه‌ها
