سفر به ایران در قرن هفدهم، به قلم دلنشین فردریک ژاکن، حکم مرواریدی درشت است در دریای پژوهش‌های خارجی در شاخه ایران‌شناسی. این اثر که پس از انتشار در فرانسه، مدتی نایاب شد، به همت چندین تن از دوستان که در این کشور حضور داشتند، پس از چندین ماه تلاش و انتظار سرانجام پیدا و خریداری شد.
سفر به ایران در قرن هفدهم/ فردریک ژاکن؛ مترجم سعیده بوغیری.- تهران: البرز، ۱۳۹۵
سفر به ایران در قرن هفدهم، به قلم دلنشین فردریک ژاکن، حکم مرواریدی درشت است در دریای پژوهش‌های خارجی در شاخه ایران‌شناسی. این اثر که پس از انتشار در فرانسه، مدتی نایاب شد، به همت چندین تن از دوستان که در این کشور حضور داشتند، پس از چندین ماه تلاش و انتظار سرانجام پیدا و خریداری شد.
فردریک ژاکن دکترای تاریخ خود را از دانشگاه سوربن پاریس دریافت کرده و اکنون به تدریس و پژوهش در همین رشته مشغول است. از نظر پژوهشگران فرانسوی، سفر به ایران در قرن هفدهم، اثری غنی و به‌راستی منحصربه‌فرد است که امکان کشف سرزمین پارس در برهه‌ای کلیدی از تاریخ این کشور را برای خوانندگان و پژوهشگران فراهم می‌کند؛ زیرا با تأمل و سنجشی درباره سایر سفرنامه‌های نوشته‌شده تا آن زمان، همچون آینه‌ای برای دیدن و اندیشه درباره خویشتن نوشته شده است.
کتاب فردریک ژاکن بسیار پربارتر از آن چیزی است که در نگاه نخست از عنوان آن برمی‌آید. این اثر، در‌واقع تلاش یک تاریخ‌نگار مدرن‌گرا برای بازنگری بعضی سفرنامه‌های متعلق به شاهدان عینی آن زمان است. شاهدانی که به پیشه‌های گوناگون اشتغال داشتند: سفیر، گیاه‌شناس، تاجر یا فقط یک ماجراجوی ساده... این کتاب در واقع به خوانندگان خود بیش از هرچیز، امکان درک فضایی جدید را می دهد: سرزمین پارس و غنای اقتصادی، جغرافیایی و تاریخی و نیز گوناگونی اجتماعی آن در بازه‌ای حساس از تاریخ این کشور که از پایان حکومت شاه‌عباس صفوی تا شاه‌سلطان حسین را دربرمی‌گیرد. به خصوص، نزدیکی نگاه گردشگران اروپایی را به نمایش می‌گذارد که خود را در میان دنیایی می‌دیدند که تا آن زمان برایشان هنوز چندان شناخته شده نبود، زمانی که نه تنها اروپا خود را مرکز دنیا می‌دانست، بلکه انگلستان و پرتغال بر سر برتری سیاسی و اقتصادی در سوحل خلیج فارس به نزاع مشغول بودند...
