بررسی جنبه های ادبی و عرفانی مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی
استاد راهنما: دکتر فاظلی
نگارش : منیره محمدی منش
دانشگاه آزاد اسلام – مشهد ؛ 1393
شماره ثبت: 5842372
چکیده
یکی از دوره های تاریخ ادبیات فارسی , دوره ی بازگشت ادبی است که با سقوط صفویه آغاز می شود و تقریبا تا اواخر دوره ی قاجار را در بر می گیرد . این دوره از تاریخ به جهاتی از جمله تحولات چشمگیری که در زمینه ی نثر و نظم دارد, حائز اهمیت و قابل تامل و دقت نظر است . ادبیات عرفانی شاخه ی گسترده ای از ادبیات فارسی است , هم در نظم و هم در نثر . اشعار دوره ی اول و دوم بازگشت ادبی از نظر موضوع متنوع است و می توان اشعار این دوره را بر اساس موضوع به اشعار مذهبی و عرفانی و سیاسی , اجتماعی , حماسی , مدیحه , ترانه و ... تقسیم کرد. " مثنوی طاقدیس " میظومه ی گهرباری است شامل مواعظ عارفانه و روحانی , مشحون از پند و اندرزهای حکیمانه و اخلاقی آمیخته به لطایف و ظرایف ادبی که با زبان شعر آراسته گشته , تا بسیاری از احکام و اوامر الهی و فصولی از مبانی اصول و فروع دین مبین اسلام را با بیانی ساده قابل فهم و درک خاص و عام آشکار سازد.
کلید واژه ها: ادبیات ؛ نظم؛ نثر؛ عرفانی؛ روحانی؛ مثنوی طاقدیس؛پند و اندرز.
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی آستان قدس رضوی موجود است .
