به گزارش پایگاه خبری «البوابة نیوز» مصر به مناسبت سالروز وفات این قاری سرشناس مصری در یادداشتی با عنوان «عبدالباسط عبدالصمد صوت مکة و مزمار القرآن» آورده است: عبدالباسط که ملقب به سفیر قرآن بود توانست سال‌ها با تلاوت جذاب و دلنشین خود شنوندگان رادیو قرآن مصر را به وجد آورد و تلاوت دلنشین وی همچنان برای شنوندگان جذاب است.
استاد عبدالباسط عبدالصمد در سال ۱۹۲۷ در روستای «المزاعزه» از توابع شهرستان «اَرمنت» در استان «قنا»ی مصر متولد شد. وی هنوز به سن ۱۴ سالگی نرسیده بود که قرائات هفتگانه و دهگانه قرآن را آموخت و آن چنان جذبه و کششی در صدایش وجود داشت که به حق می‌توان صدای او را آسمانی توصیف کرد.
خانواده قرآنی
پدربزرگ او، استاد عبدالصمد، در شمار مردان با تقوا و حافظان قرآن بود و پدربزرگِ مادری او نیز استاد «جلیل ابوداود» صاحب مقام مشهور و معروف در شهر ارمنت بود، اما پدرش استاد شیخ محمد عبدالصمد یکی از مدرّسان حفظ و تجوید قرآن بود که باعث شد عبدالباسط زیبایی صدا و عشق به قرآن را از وی به ارث ببرد. وی به مکتب‌خانه «شیخ الأمیر» شهر «ارمنت» رفت و همه شاخصه‌های تبدیل شدن به یکی از برترین قاریان را در آنجا کسب کرد و در پایان سال ۱۹۵۱ به عنوان قاری به رادیو مصر پیوست.
استاد عبدالباسط به دلیل زیبایی صدایش در هنگام سفر به سرزمین وحی در سال ۱۹۲۵ و ضبط نوارهای ویژه تلاوت قرآن در حرم مکی ملقب به «صدای مکه» شد.
این قاری مصری در خاطراتش نقل کرده است: «در ۱۰ سالگی کل قرآن را حفظ کردم، و از پدرم و پدربزرگم خواستم که قرائات قرآنی را یاد بگیرم، آن‌ها به من گفتند که باید به شهر «طنطا» بروم تا علوم قرآن و علم قرائات را نزد شیخ «محمد سلیم» فرابگیرم، اما مسافت بسیار طولانی بود. بنابراین یک روز قبل از این که من تصمیم بگیرم برای فراگیری قرائات قرآنی به شهر طنطا بروم، شنیدیم که استاد محمد سلیم به «ارمنت» آمده تا قرائات قرآنی را در مؤسسه دینی این شهر تدریس کند. بر همین اساس نزد وی رفتم و علوم و قرائات قرآنی را فرا گرفتم و سپس «الشاطبیه» (کتابی در زمینه آموزش تجوید) را حفظ کردم».
اسطوره‌ای ستودنی
مرحوم عبدالباسط در سال ۱۹۵۰ به قاهره نقل مکان کرد و در سال ۱۹۵۱ وارد رادیو مصر شد. نخستین تلاوت او از سوره فاطر بود. وی در سال ۱۹۵۲ به عنوان قاری مسجد «امام شافعی» و در سال ۱۹۸۵ نیز به جای «شیخ محمد علی البنا» به عنوان قاری مسجد «امام حسین(ع)» در قاهره تعیین شد. عبدالباسط در آوازه و منزلت قرآنی همتایی نداشت. وی بیش از نیم قرن بر کرسی تلاوت قرآن نشست و باعث شد به اسطوره‌ای ستودنی تبدیل شود.
از مشهورترين مساجدى كه شیخ عبدالباسط در آن‌ها قرآن را تلاوت کرد می‌توان به مسجدالحرام در مكه مکرمه، مسجدالنبی در مدينه منوره، مسجدالاقصى در قدس، مسجد ابراهيمى در «الخلیل» فلسطين، مسجد اموى در دمشق و مساجد مشهور آسيا، آفريقا، آمریکا، فرانسه، انگلستان، هند و دیگر كشورهاى جهان اشاره کرد.
نشان‌های افتخار
در سال ۱۹۵۶ کشور سوریه با اعطای نشان شایستگی از استاد عبدالباسط تجلیل کرد. همچنین، لبنان با اهدای نشان برنج از این قاری نامدار مصری تجلیل و کشور مالزی به وی نشان طلا اهدا کرد. استاد عبدالباسط عبدالصمد نشان‌های زیادی از رؤسای جمهور مختلف کشورهای اسلامی و غیر اسلامی نیز دریافت کرد. سنگاپور و مراکش از دیگر کشورهایی هستند که از این قاری نامدار مصری تجلیل کردند.
عبدالباسط تلاش کرد با رعایت اصول تغذیه با بيمارى دیابت مبارزه کند، اما با اضافه شدن بیماری التهاب كبدى(هپاتیت)، ديگر توان مقاومت با اين دو بیماری را نداشت. او سرانجام چهارشنبه، ۹ آذر ۱۳۶۷ (۳۰ نوامبر ۱۹۸۸) پس از عمری خدمت به قرآن، جان به جان آفرین تسلیم کرد. در مراسم تشیيع وی سفرای كشورهاى مختلف جهان به نمایندگی از مردم و رؤسای کشورهای خود حضور داشتند.
