به مناسبت روز ولادت حضرت زینب(علیها السلام) بخش هایی از مقدمه کتاب تجلی قرآن در کلام حضرت زینب (علیه السلام) نوشته سید محمد علی طباطبایی را می خوانیم: از تاثیرات ظاهری که ممکن است کلام آهنگینی مانند قرآن در کلام دیگران داشته باشد، می توان به آهنگ، وزن، سجع ها، کوتاهی و بلندی جملات و کلمات، ترکیبات مختلف الفاظ با یکدیگر برای ساخت معانی گوناگون، انعکاس عین کلمات قرآنی یا تغییر یافته آنها به مقتضای سخن در کلام، و در نهایت انعکاس عین آیات یا تغییر یافته آنها به مقتضای سخن اشاره کرد. چه در ظاهر الفاظ و عبارات و تشابه آنها با کلمات قرآنی و چه در عمیق ترین بطون کلام حضرت زینب(علیها السلام)، همواره نسیمی از گلزار قرآن به مشام می رسد و گاه کلام حضرت زینب(علیها السلام) کالبدی می شود برای روح آیات.
شاید باور این امر مشکل باشد که بتوان چنین تاثیراتی را از قرآن، در کلام کسی یافت. اما برای کسی که در تمام عمر، در معرض تابش انوار آیات قرآنی بوده، طبیعی است که خود نیز رنگی از آن برگیرد و هر جا سخنی ایراد می کند، ناخودآگاه از ویژگی های کلام الهی اثر بگیرد. در کلام هیچ انسانی جز ائمه معصوم شیعه، چنین تسلط و احاطه ای به الفاظ و مفاهیم قرآنی به چشم نمی خورد لذا قرآن در کلام اهل بیت موج می زند. با نگاهی دقیق تر در کلام حضرت زینب(علیها السلام) این تجلی هویدا می شود.
از ویژگی های استخدام آیات قرآن در کلام حضرت زینب(علیها السلام) است که مخاطبانش را مصداق آیاتی از قرآن قرار داده است که نه تنها در آن آیه و آیات پیش و پس از آن کاملا صدق می کنند، بلکه در افاده معنا حتی از مصادیق واقعی آن آیات، یعنی کسانی که آیات در شان آنها نازل شده نیز، پیشی می گیرند و این ویژگی را جز در کلام معصومان( علیهم السلام)، در سخن کمتر کسی می توان یافت.
اینها همه نشان از تسلط بی نظیر و فوق العاده حضرت زینب(علیها السلام) به آیات قرآنی دارد؛ به طوری که گویی آیات قرآن، با گوشت و خون او آمیخته و عجین شده است.
