اشخاص گریزان از تقوا که برای هیچ، بی عدالتی ها کرده اند، آبروها به باد داده اند و زندگی بسیاری از بندگان خدا را به تباهی کشیده اند. وای که در روز رستاخیز جدای از مجازات الهی، با چه شرمساری مواجه شوند، ای کاش می دانستند.

ریشه تمام لغزش ها و بی عدالتی های جهان: حب دنیا و فراموشی مرگ است. به تعبیر کلام الله مجید، نهایت دانش آدمیان ظاهرپرست، جلوه های ظاهری و گذرای زندگی است. آنان نمی دانند که لذت بخش ترین لحظه های زندگی، همین که ساعتی از آنها می گذرد، به فراموشی یپرده می شوند. متجاوزان به حقوق بشر و سرسپردگان شیطان، در غفلت خویش فرو رفته اند و یاد مرگ را از دل ها سترده اند، اگر می دانستند که مرگ با چه شتاب فزاینده ای رو به سوی آنان آورده است و آنها را به زودی با روز سختی مواجه می کند که در آن نه مال و نه فرزندان، هیچ یک برای آدمی سودمند نیستند، روزی که در آن هرکس فقط به کار خود توجه دارد، قطعا در خوی های خویش و در رفتارهای بی خردانه شان تجدید نظر می کردند.

این غفلت و یا هوس، در طول تاریخ عقل ها را تباه کرده و پیام قرآن را به فراموشی سپرده اند. البته در برابر این گروه،خردمندان و برگزیدگان بشری وجود دارند که موردعنایت خداوند می باشند.

تلخیصی از نوشته دکتر محمدرضا صرفی، نشریه ادبیات پایداری، سال اول، شماره دوم.