آیت الله العظمی مرعشی نجفی قدس سره می فرمودند : شبی توسل پیدا کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم . آن شب در عالم خواب ، دیدم که در زاویه مسجد کوفه نشسته ام و وجود مبارک مولا امیرالمؤمنین علیه السلام با جمعی حضور دارند. حضرت فرمودند: "شعرای اهل بیت ما را بیاورید" . دیدم چند تن از شاعران عرب را آوردند . فرمودند: شاعران فارسی زبان را نیز بیاورید ؛ آن گاه محتشم و چند تن از شاعران فارسی زبان آمدند . فرمودند: شهریار ما کجاست؟ شهریار آمد . حضرت خطاب به شهریار فرمودند: شعرت را بخوان ! شهریار این شعر را خواند:
علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدارا که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را ...
فردای آن روز پرسیدم که شهریار شاعر کیست؟ گفتند: شاعری است در تبریز. گفتم: از جانب من او را دعوت کنید که به قم نزد من بیاید.
چند روز بعد وقتی شهریار آمد. دیدم همان کسی است که در خواب دیدم. پرسیدم: این شعر را کی ساخته ای؟ شهریار با حالت تعجب از من سوال کرد که شما از کجا خبر دارید ؟ من نه این شعر را به کسی داده ام و نه درباره آن با کسی صحبت کرده ام.
شهریار با شنیدن ماجرای خواب، منقلب شد و وقتی شهریار تاریخ و ساعت سرودن شعر را گفت معلوم شد مقارن اتمام آخرین مصرع آن خواب به وقوع پیوسته است.
آیت الله مرعشی می فرمودند: یقینا در سرودن این غزل, به شهریار الهام شده که توانسته است چنین غزلی به این مضامین عالی بسراید. البته خودش هم از ذراری حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) می باشد.

منبع: مجتهدی، مهدی/ امام علی (ع) در نگاه شهریار.- مشهد:کتابخانه تخصصی امیرالمومنین علی (ع)، 1380.ص 9و10.

تدوین متن : فاطمه صحرایی