امام علی بن ابی طالب علیه السلام مدتی بود که اشتها و میل به غذایی از جگر کباب شده با نان نرم داشت. مدت یک سال به همان نحو گذشت و تهیه چنان غذایی میسّر نشد. روزی در ماه مبارک رمضان، امام علی علیه السلام از فرزندش امام حسن مجتبی علیه السلام خواست که چنان غذایی برای افطار تهیه نماید. حضرت مجتبی علیه السلام غذای مورد علاقه پدر را درست کرد. هنگام افطار، هنوز امام علی علیه السلام دست به سوی غذا پیش نبرده بود که سائلی بر در خانه آمد و اظهار تنگدستی نمود. امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: غذا را بردارید و برای او ببرید تا فردای قیامت در نامه ( اعمال ) ما خوانده نشود که : « أَذْهَبْتُمْ طَیباتِکُمْ فی حَیاتِکُمُ الدُّنْیا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها» احقاف/20 . حضرت مجتبی غذا را از سفره برداشت و به آن سائل داد.

ننوشت برای وِرد روز و شب و من جــز ذکــر عـلی معلّـم مکــتب من



گر غیر علی کسی بُوَد مطلب من ای وای من و کیش من و مذهب من

http://www.hawzah.net/FA/MagArt.html?MagazineID=0&MagazineNumberID=5991&MagazineArticleID=62331