عقدنامه ازدواج یا نکاح نامه سندی است که به موجب آن شرایط پیوند زناشویی بین دونفر که به طور معمول مرد و زن هستند، در آن نوشته می شود. در دین اسلام صرف داشتن شاهد و نوشتن در برگه ای و امضای  دو طرف عقد و شهود کفایت می کند. در گذشته در برخی از دوره ها به سند ازدواج، نکاح نامه گفته می شد. در یزد عقد نامه یا نکاح نامه برای افراد متفاوت نوشته می شده است‌. یکی از این نکاح نامه ها مربوط است به خانواده هراتی که از شیراز به یزد آمده بودند‌ و تجارت می کردند. این قباله سندی است نفیس  با خط خوش و به  زبان فارسی و عربی. دارای آرایش هنری چون جدول بندی شده با حل کاری طلا. تزئینات با نقوش گل و برگ طلایی و ختایی. دارای یک جدول و سرلوح با زمینه ساده و گل و برگ ختایی. دارای ۲ کتیبه ساده و کوچک و یک سرترنج بدون متن و تزیینات‌ . دارای ۶ مهر و امضاء مبنی بر شاهدان عقد نامه. عقدنامه مذکور مابین آقا محمد فرزند میرزا  علی اکبر هراتی شیرازی و خدیجه سلطان خانم دختر ملا مهدی قندهاری، با مهریه هفت هزار تومانی ناصر الدین شاهی در سال 1284 ه.ق تنظیم شده است که بخشی از عبارت آن چنین است:
بهترین زیوری که آرایش جمال نو عروسان حجله معانی و نیکوترین گوهری که آویزه گوش شاهدان سخندانی حمد و ثنای خداوند یگانه بی مثالی است که صداق مصدوقه ی قل هو الله احد الله الصمد به گوش هوش سرادقات رسانیده ... وغیره .
تعدادی از این قباله ها در موزه و مرکز اسناد کتابخانه کتابخانه وزیری  موجود میباشد.
نگارش: معصومه محمدی دشتکی.