در آوریل ۱۹۷۹، شاه ایران که سه ماه بود تخت و تاجش را از دست داده بود و ایالات متحد و تقریبا تمام کشورهای جهان از پذیرفتن او خودداری کرده بودند، در جزیره ای در باهاما به سر می برد. در این هنگام دکتر هنری کیسینجر در ضیافت شام مدرسه بازرگانی دانشگاه هاروارد نیویورک طی نطقی اظهار داشت: «این درست نیست که ایالات متحد با شاه، دوست سی و هفت ساله اش، مثل «هلندی سرگردان» که دنبال بندری برای پهلو گرفتن و پناه جستن می گشت، رفتار کند. »
کتاب «آخرین سفر شاه» نوشته ویلیام شوکراس سرگذشت یک سفر است، سفر توام با سرگردانی شاه به سوی تبعید و مرگ. و نیز عوامل گوناگون حکومت او مناسبات او با انگلیسیها و امریکاییها، پلیس مخفی اش ساواک، سیا، نفت، خرید اسلحه. داستان سقوط و تبعید شاه از جمله داستانهایی است که ماهیت روابط بین دولتها و رهبرانشان را نشان می دهد. داستان وفاداری و عافیت طلبی است. به قول شارل دوگل: «دولتها غولهایی هستند بی احساس.»
ویلیام شوکراس روزنامه نگار جوان و پرآوازه انگلیسی، که سالهاست به نگارش مقالات تحقیقی در نشریه ساندی تایمز اشتغال دارد، در این کتاب حاصل سه سال کوشش پی گیر خود را درباره روند زندگی شاه از آغاز بیماری او تا زمان مرگش به صورتی محققانه و بسیار مستند عرضه کرده است. بررسی و مطالعات همه جانبه او در این امر متکی به دهها کتاب و صدها مقاله راجع به ایران و انقلاب اسلامی بوده و در خلال آن علاوه بر مصاحبه با دهها تن از آگاهان به مسائل ایران و وابستگان به رژیم گذشته، مسیر شاه طی دوران یک سال و نیم زندگی او در تبعید را نیز قدم به قدم پیموده، و در نهایت اثری پدید آورده که بی تردید سرشار از نکات ناگفته و افشاگریهای حیرت انگیز درباره فسادها، خودکامگیها، و وابستگیهای رژیم سابق است.
در این کتاب نویسنده سعی نموده است با بهره‌گیری از منابع مستقیم و مستند و تا حدی بی‌طرف، سال‌های آخر حکومت شاه، جریان‌های دوره انقلاب، زندگی شاه در تبعید، سیر بیماری او، جریان‌های مربوط به معالجه و چگونگی مرگ وی را با گفتگو و مصاحبه با افراد مرتبط، بررسی نماید.