این انجمن در سال 1876 در فیلادلفیا، پنسیلوانیا، و در صدمین سال تشکیل کشور ایالات متحده امریکا تأسیس شد. سه شخصیت بزرگ کتابداری امریکا: جاستین وینسر، ویلیام فردریک پول، و ملویل دیویی از بنیان‌گذاران آن بودند. نخستین همایش انجمن با حضور 103 نفر تشکیل شد و در سال 1992 به 54000 نفر رسید.

ستادهای انجمن از سال 1909 در شهرهای شیکاگو و ایلینویز قرار داشته است. همچنین افزون بر ستادهای شیکاگو، انجمن دارای اداره‌ای در واشنگتن است که ارتباطی قانونی با کنگره و بخش‌های اجرایی دولت دارد و دارای سازمان تحریریه‌ای در میدل تاون، کانکتیکات برای انتشار مجله «انتخاب» است که راهنمای کتاب‌گزینی برای کتابخانه‌های دانشگاهی است. در سال 1992 تعداد کارمندان، در سه محل ذکرشده، بیش از 230 نفر بود.

اهداف. انجمن کتابداران امریکا، برپایه بیانیه 1879 خود با هدف "پیشبرد علایق کتابداری کشور از طریق تبادل افکار، تصمیم‌گیری، و ایجاد همکاری در همه سازمان‌های مرتبط با علم و اقتصاد کتابخانه، از طریق متمایل ساختن افکار عمومی به تأسیس و بهبود کتابخانه‌ها، و با پرورش نیّات خیرخواهانه در میان اعضا" تأسیس شد.

نظامنامه انجمن، هدف آن را "پیشبرد خدمات کتابخانه‌ای و کتابداری" بیان می‌کند. این هدف بعدها در رشته‌ای از "اهداف و اولویت‌ها" در «راهنمای خط‌مشی انجمن کتابداران امریکا» با توضیح بیشتری آمد. اولویت‌ها عبارتند از: 1) دسترسی به اطلاعات؛ 2) قانون‌گذاری و تأمین بودجه؛ 3) آزادی اندیشه؛ و 4) آگاهی عمومی.

تاریخچه. انجمن در نخستین ربع قرن تأسیس خود به‌کندی رشد کرد. جاستین وینسر، نُه سال به‌عنوان نخستین رئیس آن، سپس ویلیام فردریک پول و چارلز امی‌کاتر (هریک دو سال) در این سمت خدمت کردند. شاید بزرگ‌ترین پیروزی سیاسی انجمن، انتصاب هربرت پوتنام در سال 1899 به سمت کتابدار کتابخانه کنگره بود؛ سمتی که او برای مدت چهل سال حفظ کرد و این کتابخانه را نیز به یک کتابخانه ملی واقعی تبدیل کرد.

با توسعه کتابخانه‌های دانشگاهی، عمومی، و آموزشگاهی، نیاز به کتابداران تربیت‌شده بیشتر شد. دیویی نخستین مدرسه کتابداری را در ژانویه 1877 در دانشگاه کلمبیا گشود. این مدرسه درحالی‌که جزو طرح‌های انجمن کتابداران نبود، تحت رهبری او ارتباط تنگاتنگی با انجمن داشت و فارغ‌التحصیلان آن تأثیر عمیقی بر حرفه کتابداری گذاشتند.

در دومین ربع قرن، این انجمن شاهد گسترش سریع کتابخانه‌های کارنگی و پیدایش زنان به‌عنوان عاملی عمده در کتابداری امریکا بود. جنگ جهانی اول شاهد تلاش انجمن برای تهیه کتاب‌ها و خدمات کتابخانه‌ای جهت نیروهای مسلح ایالات متحده بود؛ تلاشی که به تثبیت دائمی کتابخانه‌های نظامی انجامید. از سال 1907 با انتشار «خبرنامه انجمن کتابداران امریکا»، به‌عنوان نشریه رسمی انجمن، و «سیاهه کتاب‌های انجمن کتابداران امریکا» ، که به‌کمک کارنگی از سال 1905 منتشر شد، انتشارات نیز گسترش یافت.

انجمن‌های حرفه‌ای کتابداری دیگری نیز به‌تدریج پیدا شدند که عبارت بودند از: انجمن کتابشناختی امریکا (تأسیس 1904)، انجمن امریکایی کتابداران حقوق(تأسیس 1906)، و انجمن کتابخانه‌های تخصصی (تأسیس 1909). واحدهای فرعی انجمن کتابداران امریکا شامل کتابداران ایالتی، دانشکده‌ای، و مرجع؛ کتابداران کودکان؛ و کتابداران فهرست‌نویس (تأسیس 1900) پیش از این تشکیل شده بود.

در جشن پنجاهمین سالگرد تأسیس انجمن (1926)، بنیاد کارنگی اعطای بودجه‌ای چهار میلیون دلاری را برای بهبود آموزش کتابداری اعلام کرد. موضوع‌های عمده این انجمن در دو دهه بعد عبارت بود از: آموزش بزرگسالان، آموزش کتابداری، توسعه پیشرفت استانداردهای کتابخانه‌ای و حرفه‌ای، قوانین کتابخانه‌ای، و آزادی اندیشه.

در سال‌های بعد، کارل اچ. میلام، که از 1920 تا 1948 به‌عنوان دبیر اجرایی خدمت می‌کرد، رئیس انجمن شد و، مانند پیشینیانش، رهبری نیرومند و سخنگویی برجسته برای پیشرفت کتابخانه‌ها و حرفه کتابداری بود.

رکود اقتصادی بزرگ نه تنها شاهد منابع اندک درآمد برای کتابخانه‌ها و انجمن بود، بلکه موجب انشقاق درونی انجمن نیز شد. میزگرد اعضای جوان در 1931 شکل گرفت، انجمن کتابخانه‌های پژوهشی به‌عنوان سازمانی مجزا در سال 1932 تشکیل گردید، و گزارش مهم کمیته سوم فعالیت‌ها ، انجمن را در راهی قرار داد که ناچار شد خودمختاری بیشتری برای واحدهای گوناگون، به‌ویژه کتابداران دانشگاهی فراهم نماید؛ کتابدارانی که انجمن کتابخانه‌های دانشگاهی و پژوهشی آنها (تأسیس 1938) به بزرگ‌ترین بخش انجمن کتابداران امریکا تبدیل شد (9158 عضو در سال 1985). سه گروه از فعالیت‌های دهه 1930، کانون عمده تلاش‌های انجمن در باقی‌مانده قرن بود: فشار به دولت فدرال برای کمک به کتابخانه‌ها، پشتیبانی از آزادی اندیشه، و حرکت به‌سوی برابری نژادی.

بسیاری از کتابخانه‌های دانشگاهی و عمومی از سرمایه‌گذاری دولت فدرال، که از طریق بنگاه کمک‌رسانی دولت روزولت انجام می‌شد، بهره‌مند شدند. انجمن در برنامه‌ریزی علمی شدیداً درگیر شد، اما تنها نتیجه، دستیابی به منصبی کتابخانه‌ای در اداره آموزش و پرورش ایالات متحده بود. برای سرمایه‌گذاری در کتابخانه‌های عمومی می‌بایست منتظر گذراندن لایحه خدمات کتابخانه‌ها (1956) در دولت آیزنهاور می‌ماند. قوانین دیگر فدرال مربوط به کتابخانه‌ها، محصول برنامه‌های "جامعه بزرگ" دولت جانسون (1963-1968) بود.

جنگ جهانی دوم، به‌ویژه رخدادهای اروپا، موضوع‌های سانسور و تبلیغات را پیش کشید. این انجمن نخستین لایحه قانونی حقوق کتابخانه‌ها را در سال 1939 تصویب کرد. در سال‌های پس از جنگ و دوران هجوم به کتابخانه‌ها، سناتور جوزف مک کارتی امور مربوط به دسترسی آزاد به مواد کتابخانه‌ای را به یکی از موضوع‌های مهم انجمن تبدیل کرد. انجمن کتابداران امریکا و سازمان‌های دیگر در سال 1953 "بیانیه آزادیِ خواندن" را صادر کردند که تأثیری شگرف بر دفاع از آزادی اندیشه داشت.

در همایش ریچموند، ویرجینیا (1936)، درباره تبعیض نژادی نسبت به اعضای سیاه‌پوست انجمن بحث شد و انجمن تصمیم گرفت در شهرهایی که، در مورد مسکن اعضا، برابری نژادی رعایت نمی‌شود جلسه‌ای تشکیل ندهد، اما پیشرفت در این زمینه بسیار کند بود.

در پایان دهه 1960، انجمن دوباره دوره دیگری از به‌هم‌ریختگی و سامان یافتگی را تجربه کرد. اعضا از بی‌توجهی انجمن نسبت به تحولات جامعه و دور از دسترس بودن آن ناخرسند بودند و واحدهای عضو انجمن خواهان استقلال بیشتری شدند و به مشکلات ناشی از منابع درآمد و تورم نیز اشاره کردند. سرانجام در سال 1974 تغییری در ساختار حقوق قانونی فردی پدید آمد.

سال‌ها بعد، انجمن شاهد رشد در همه بخش‌ها بود. تعداد اعضای آن از مرز 50000 نفر گذشت و عواید آن دو برابر شد و به بیش از 24 میلیون دلار رسید. انجمن، نخستین مدیر اجرایی زن، لیندا کریسماند، را منصوب کرد و فعالیت‌های انتشاراتی خود را گسترش داد که شامل انتشار منابع اطلاعاتی الکترونیکی نیز می‌شد. موضوع‌های مهمی که هنوز برای انجمن باقی مانده عبارت است از: حرفه‌ای شدن کتابداری علی‌رغم حملات به اعتبارنامه، حق هر شهروند برای بیشترین دسترسی به اطلاعات در یک جامعه آزاد، حملات مداوم به آزادی اندیشه، تغییر در منابع پشتیبانی مالی برای کتابخانه‌ها، پیدایش علم اطلاع‌رسانی به‌عنوان رشته‌ای مستقل، و نیاز به تجدید حیات آموزش حرفه‌ای برای برآوردن نیازهای پیش‌آمده به‌وسیله فن‌آوری نوین.

سازمان و ساختار. انجمن کتابداران امریکا به‌عنوان "انجمن جمعی" یا "انجمن انجمن‌ها" توصیف شده است. هیأت قانون‌گذار انجمن، شورایی است که به‌وسیله مدیری منتخب برای دوره‌ای یک‌ساله اداره می‌گردد. شورا که در سال 1993 تشکیل شد، شامل یک عضو انتخابی از 11 قسمت انجمن؛ یک نماینده دوره‌ای منتخب از طریق 51 انجمن ایالتی و منطقه‌ای؛ هشت عضو هیأت اجرایی برگزیده شورا؛ کارمندان منتخب انجمن (رئیس، نایب رئیس، رئیس آینده، رئیس پیشین، و خزانه‌دار)؛ و مدیر اجرایی که عضوی فاقد حق رأی است و هیأت اجرایی که به‌جای شورا، اجرای خط‌مشی‌ها و برنامه‌ها را برعهده دارد و بر عملیات ستادها نظارت می‌کند. افزون بر این قسمت‌ها، 16 میزگرد وجود دارد که برای پیشبرد "حوزه کتابداری در خارج از محدوده هر قسمت منفرد" تأسیس شده‌اند. میزگردها دارای اختیار رسمی جهت کار برای انجمن نیستند، اما قدرت غیررسمی چشمگیری را اعمال می‌کنند.

گروه‌های کوچک دیگری نیز مانند گروه‌های جدید عضویت و بخش‌های دانشجویی (در دانشکده‌های کتابداری) وجود دارند. بخش‌های رسمی انجمن، انجمن‌های ایالتی و محلی هستند که سازمان‌هایی مستقل‌اند. همچنین 21 سازمان وابسته وجود دارند که در میان آنها، انجمن امریکایی کتابخانه‌های حقوقی، انجمن کتابخانه‌های پژوهشی، و انجمن کتابخانه‌های پزشکی دیده می‌شوند.

انجمن کتابداران امریکا به‌عنوان سازمان مادر، در پدید آوردن ساختارهایی که بتواند برنامه‌های عمومی سودمندی جهت همه کتابداران و نیز برنامه‌های تخصصی مفیدی جهت گروه‌های ویژه کتابداران تهیه کند، با دشواری‌هایی روبه‌رو بوده است.

برنامه‌ها. انجمن در سرتاسر تاریخ خود، آگاهی نسبت به کتابخانه‌ها را از طریق استانداردها، برنامه انتشارات، فعالیت‌های قانون‌گذاری، دفاع از آزادی اندیشه، و آموزش کارکنان کتابخانه پیش برده است. اولویت‌های دهه 1990 سنّت‌های تاریخیِ دسترسی به اطلاعات، قانون‌گذاری و تأمین بودجه، آزادی اندیشه، و آگاهی عمومی را منعکس می‌کند. فهرست‌نویسی و رده‌بندی مشترک، کنترل کتابشناختی، نمایه‌سازی، ابزارهای کتابشناختی، خودکارسازی، و شبکه‌سازی به‌وسیله واحدهای گوناگون انجمن، تشویق شده‌اند و بیشتر کتابخانه‌ها در ایالات متحده و کتابخانه‌های بسیاری از کشورهای دیگر تحت تأثیر فعالیت‌های آن قرار گرفته‌اند.

جهان بزرگ کتابداری در خارج از ایالات متحده عملاً تعداد کمی عضو در انجمن وارد کرده است (به استثنای کانادایی‌ها که تعداد زیادی از آنها از قدیم از اعضای آن بوده‌اند). با این حال، کتابداری بین‌المللی یکی از علایق رهبری انجمن کتابداران از آغاز بوده است. همایش بین‌المللی لندن در سال 1877، که انجمن کتابداران انگلیس از آن پدید آمد، تعداد زیادی نماینده کتابدار از امریکا داشت؛ اما حرکت سودمندی که آغاز شده بود تا زمان گردهمایی "سنت لوییس" در سال 1904 تحقق نیافت. جنگ جهانی اول، نظر امریکاییان را به‌سوی کشورهای دیگر کشاند و همایش پنجاهمین سالگرد تأسیس انجمن کتابداران امریکا در سال 1926 نخستین گام به‌سوی سازمان کتابداری بین‌المللی را نشان داد. سال بعد، فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات کتابداری (ایفلا)، در پنجاهمین سالگرد تأسیس انجمن کتابداران بریتانیا، به‌وجود آمد؛ درحالی‌که انجمن کتابداران امریکا از اعضای پایه‌گذار آن بود.

دنیس تامیسن در اثر تاریخی خود (1978) نقش بین‌المللی انجمن را "نیرومند و مهم ... با روحیه‌ای تقریباً تبلیغی برای انتقال روش‌های امریکایی کتابداری به ملل دیگر..." توصیف می‌کند. بودجه بسیاری از این‌گونه فعالیت‌ها توسط بنیادها یا دولت ایالات متحده تأمین شده است. انجمن به‌صورت اداره‌ای که وقف روابط بین‌المللی شده بود، برای مدتی نسبتاً طولانی (1943-1949 و 1956-1972) وجود داشت؛ اما بودجه آن عمدتاً به‌وسیله مبالغ اهدایی از خارج تأمین می‌شد و در اوایل دهه 1970 به‌سبب مشکلات مالی، تعطیل گردید. از سال 1986، انجمن، برنامه "دوستداران کتابخانه"* را که به‌وسیله بنگاه اطلاعاتی ایالات متحده تأمین بودجه می‌شد و موقعیت‌هایی را برای کتابداران امریکایی فراهم می‌کرد تا در کشورهای دیگر کار کنند، اجرا کرد. کمیته‌ها و هیأت‌های روابط خارجی انجمن، گذرگاه‌های مهمی برای پیشبرد علایق کتابداری در حوزه‌های کتابشناختی، آموزش کتابداری، تبادل کتابداران، و تشریک عقاید در مورد توسعه حرفه‌ای بوده و هستند. این فعالیت‌ها توسط کمیته روابط خارجی هماهنگ می‌شوند و به‌وسیله میزگرد روابط خارجی پیش می‌روند.

همایش ایفلا در شیکاگو (1985)، اقدامی با شرکت شش انجمن عضو ایفلا (انجمن امریکایی کتابخانه‌های حقوقی، انجمن کتابداران امریکا، جامعه کتابخانه‌های هنر امریکای شمالی، انجمن کتابخانه‌های پژوهشی، انجمن کتابداران پزشکی، و انجمن کتابخانه‌های تخصصی)، کتابخانه‌های امریکایی عضو ایفلا، و هیأت ملی کتابداری و اطلاع‌رسانی بود. هیأت‌های نمایندگی بیش از 86 کشور در برنامه‌هایی با محتوای نظری و عملی شرکت کردند. این هیأت‌ها از نمایشگاه‌های تخصصی منابع و خدمات ارائه‌شده توسط کتابخانه‌های امریکای شمالی نیز بازدید کردند.

انتشارات. یکی از مهم‌ترین کمک‌های انجمن به حرفه کتابداری انتشارات آن است. در آغاز، انتشارات انجمن توسط سازمان‌های دیگر مانند دفتر کتابخانه دیویی، هافتن میفلین، و اداره انتشارات دولتی ایالات متحده، چاپ و توزیع می‌شد. انجمن در اوایل قرن بیستم، توسعه خدمات انتشاراتی خود را آغاز کرد و اکنون دارای یکی از نیرومندترین برنامه‌های انتشاراتی انجمن‌های کتابداری است. نخستین ویرایش «راهنمای کتاب‌های مرجع» در 1902 منتشر شد و «کتابخانه‌های امریکایی» که جانشین «خبرنامه انجمن کتابداران » شد با شمارگانی فراتر از 50000 نسخه، اکنون از خواندنی‌ترین نشریات عمومی کتابداری است. انجمن توسط «سالنامه انجمن کتابداران امریکا» (ویرایش اول، 1976)، که بعدها به سالنامه «خدمات کتابداری و اطلاع‌رسانی انجمن کتابداران امریکا» تغییر نام داد (آخرین ویرایش، 1990)، "بررسی سالانه‌ای از اطلاعات مربوط به رخدادها، فعالیت‌ها، و شخصیت‌های کتابداری" را ارائه می‌دهد. «دایره‌المعارف جهانی انجمن کتابداران امریکا» (ویرایش اول، 1990)، که اکنون سومین ویرایش آن منتشر شده است، "اطلاعات مقدماتی لازم برای درک مطالب و مشکلات جاری" را فراهم می‌کند. «سیاهه کتاب» پیایند مهمی در مورد کتاب‌گزینی برای هزاران کتابخانه است. همچنین انجمن و واحدهای آن گستره متنوعی از کتاب‌ها، جزوه‌ها، ابزارهای کتابشناختی، استانداردها، سیاهه‌های خواندنی، و منابع دیداری و شنیداری را ارائه می‌کند.

خدمات انتشاراتی انجمن کتابداران امریکا در اوایل دهه 1990 عهده‌دار تولید بیش از 300000 نسخه کتاب و جزوه بود. همچنین، 47 نشریه با شمارگان بیش از 360000 نسخه منتشر کرد.

ارتباط با سایر سازمان‌ها. بخش‌ها دارای روابط ویژه‌ای با انجمن هستند و اعضای دارایِ حق رأی شورا را انتخاب می‌کنند. در عین حال، سازمان‌های مستقلی هستند و بعضی از آنها در کالیفرنیا، نیویورک، و تگزاس دارای اعضایی بیش از تعداد اعضای سایر قسمت‌های انجمن هستند.

انجمن‌های کتابداری و اطلاع‌رسانی، آموزش کتابداری، حقوق، پزشکی، و تئاتر با انجمن کتابداران امریکا هدف مشترکی دارند، اما مشارکت آنها غیرمستقیم‌تر از مشارکت بخش‌های انجمن است.

انجمن، در طی سال‌ها، نمایندگانی به سازمان‌های خارج از حوزه کتابداری و اطلاع‌رسانی، مانند شورای امریکایی آموزش و پرورش، شورای ملی معلمان زبان انگلیسی، و هیأت ملی ایالات متحده در یونسکو، اعزام کرده است.

روابط با انجمن‌های ملی عمده کتابداری را می‌توان با کلمه "تعاونی" به بهترین شکل توصیف کرد. انجمن کتابداران امریکا با انجمن کتابخانه‌های پژوهشی، انجمن امریکایی کتابخانه‌های حقوقی، انجمن کتابداران پزشکی، انجمن کتابداری موسیقی، و انجمن کتابداران تخصصی، در مورد قوانین حق مؤلف همکاری کرده و نیز از طریق اداره خود در واشنگتن با سازمان‌های متعددی، که با آن دارای علایق مشترک در قانون‌گذاری فدرال هستند، رابطه برقرار کرده است.