در یک پیاده‌رو در شهر بوسان کره جنوبی، یک نابینا عصای سفیدش را در دست گرفته و در حالی که موزاییک‌های برجسته زرد رنگ را زیر پا‌هایش حس و دنبال می‌کند، سعی دارد مسیر ورودی ایستگاه مترو را پیدا کند. او نامش «پارک هایونگ» (Park Hyoung) است و همین حالا قرار است یک سیستم جدید مسیریابی ویژه نابینایان را در این ایستگاه امتحان کند.
پارک برایمان توضیح می‌دهد که این خطوط زرد، درست است که تا حدودی به دنبال کردن یک خط صاف یا بعضاً پیدا کردن مسیر کمک می‌کنند اما وقتی وارد مترو می‌شوی، مسیر‌های گوناگونی در مقابلت قرار دارد که بسته به نیازت قرار است یکی را انتخاب کنی؛ سکوی سوار شدن به قطار، محل فروش بلیط، سرویس بهداشتی یا آسانسور‌ها، از جمله مقاصدی هستند که یک فرد ممکن است در مترو پیش بگیرد. خطوط زرد، هیچ کمکی به یافتن این قبیل موارد نمی‌کنند. از عابران هم که می‌پرسی، خیلی وقت‌ها متوجه تو نمی‌شوند یا نادیده‌ات می‌گیرند و چه بسا در بسیاری مواقع آنها از تو عبور می‌کنند و تو هم  با این تصور که هنوز در مقابلت ایستاده و به سؤالت گوش می‌کنند، منتظر جواب می‌مانی. پارک می‌گوید به خاطر همه این مشکلات است که ما اعتقاد داریم یک سامانه هوشمند که بتواند عابر نابینا را راهنمایی کند، در حال حاضر بهترین گزینه برای این افراد محسوب می‌شود.
پارک، از مشارکت کنندگان در طراحی یک سامانه هوشمند راهنمایی افراد نابینا است. سامانه‌ای که قرار است در قالب یک اپلیکیشن، بر روی گوشی عابر آسیب دیده بینایی نصب شود و به کمک صفحه‌خوانی که قطعاً روی گوشی فعال است، پیغام‌هایی را به منظور راهنمایی فرد نابینا اعلام کند. این سامانه، از جی‌پی‌اس و بعضاً بلوتوث برای مشخص کردن مکان و نقطه دقیق فعلی فرد نابینا استفاده می‌کند و سپس با استناد به نقشه‌ای که از آن محیط در اختیار دارد، راهنمایی‌های صوتی را به شکل قدم به قدم و متر به متر در اختیار فرد نابینا می‌گذارد. پارک در این آزمایش، فاصله ۹۸ متری سکو تا سطح خیابان را می‌پیماید. مقصد نهایی او هم البته ایستگاه آخر این مناسب سازی است.
در پوسان کره جنوبی در خروجی ایستگاه‌های مترو، کیوسک‌های الکترونیکیِ مخصوصی نصب شده که همه می‌توانند به کمک ابزار‌هایی که در آنها تعبیه شده، اطلاعاتی درباره محیطی که در آن قرار دارند به دست آورند. اطلاعاتی نظیر مسیر حرکت وسایط حمل و نقل عمومی و نقشه کلیِ آن محدوده. نکته جالب این است که این کیوسک‌ها هم در این طرح آزمایشی جزو گزینه‌های مناسب سازی شده هستند و فرد نابینا می‌تواند با صفحه‌خوانی که بر روی کیوسک نصب شده، یا حتی به صورت بریل، از این اطلاعات استفاده کند. نکته جالب‌تر هم این است که وجود بریل در این سامانه به طراحان این امکان را داده که بتوانند نقشه‌های موجود در سامانه را هم به شکل برجسته در اختیار نابینایان قرار دهند. مثلاً چنانچه عابر نابینا لازم ببیند می‌تواند به کمک امکاناتی که در این کیوسک در اختیارش است، پیش از ورود به ایستگاه مترو، نقشه‌ای کلی از محیط و چیدمان آن ایستگاه را مشاهده کند و با ذهنیت قبلی درباره ایستگاه، قدم در آن بگذارد.
مسؤولین شهری در پوسان امیدوارند بتوانند با راه‌اندازی این طرح در تمامی ایستگاه‌های مترو، به استفاده برابرِ نابینایان از امکانات شهری کمکی کرده باشند. بسیاری از نظریه‌پردازان مناسب سازی شهری معتقدند عصر حاضر، دوره‌ای است که می‌توان با اتکا به امکاناتی که فناوری‌های هوشمند در اختیار طراحان شهری می‌گذارند، شهر‌ها را به مکان‌های ایمن‌تر و مناسب‌تر برای تردد نابینایان تبدیل کرد. در حال حاضر در کشور ۵۲ میلیون نفری کره جنوبی، ۲۵۰ هزار آسیب دیده بینایی زندگی می‌کند و دولت این کشور می‌کوشد این اقلیت کوچک را در جهت داشتن زندگیِ آسان‌تر، یاری کند.