آموزش کمک های اولیه به نابینایان این قسمت غش، سرگیجه و تشنج
اقدامات اولیه در مورد غش سرگیجه و تشنج تقریبا یکسان است. غش می تواند در اثر خستگی، گرمای شدید، درد و کاهش قند خون به وجود آید. در غش فرد به ناگاه تعادل خود را از دست می دهد و به زمین می خورد. بیمار قبل از غش کردن رنگ پریده می شود و تعریق زیادی دارد. بعلاوه دچار گیجی است و به محرکها پاسخ نمی دهد. همچنین نبض ضعیف می شود و اگر فرد متوجه حالت گیجی خود شود و بنشیند ممکن است از افتادن خود جلوگیری کند. در سرگیجه فرد احساس می کند محیط به دورش می چرخد یا برعکس خودش در محیط معلق است و حرکت می کند. گاهی سرگیجه همراه با تهوع و استفراغ هم هست.
معمولا سرگیجه به دلیل مشکلات و سکته مغزی و مشکلات گوش داخلی به وجود می آیند. سرگیجه می تواند علائم شنوایی مثل وزوز هم داشته باشد. تشنج در کودکان و بالغین مقداری متفاوت است. در کودکان ممکن است به علت تب بالا هم تشنج روی بدهد.
در این حالت مردمک چشم کودک به سمت بالا می رود یا خیره نگاه می کند، بدن سفت می شود، گاهی این حالت مدتی طول می کشد و گاهی همراه با لرزش کنار لب یا گونه یا اندامها هم هست. و ممکن است کودک به زمین بخورد. تشنج در بالغین هم چنین سیمایی دارد و با نگاه خیره و سفت شدن عضلات بدن و به زمین خوردن همراه است. همچنین تشنج با عواملی مثل دیابت، کاهش قند خون و اختلالات مغزی هم مرتبط است.
 قبل از شروع تشنج گاهی فرد احساس بو یا مزه دارد نوعی از تشنج به صورت دوره ای تکرار می شود گاهی شدید و گاهی خفیف است و در انواع شدید با خروج کف از دهان نیز همراه است، نگاه فرد خیره است و بدن سفت می شود و فرد به زمین می افتد.
 دندانها قفل می شود و حرکات شدیدی در بدن اتفاق می افتد و بعد از تمام شدن تشنج، بدن شل می شود. به این نوع تشنج، صرع می گویند. تشنجها به دلیل اختلال در رسیدن امواج الکتریکی مغز به نقاط دیگر بدن روی می دهند. تشنجها همیشه با حرکات شدید بدن همراه نیستند و گاهی فقط فرد مدتی خیره و بی حرکت می شود گاهی هم کنار لب و گونه حالت تیک زدن پیدا می کند.
 اما در همه موارد گفته شده نکاتی باید در نظر گرفته شود اول اینکه اگر احساس کردیم فرد در حالت تشنج است مواظب باشیم وقتی می افتد آسیب نبیند. سر را حمایت کنیم و با قرار دادن بالش مراقب باشیم فرد صدمه نبیند. لباسهای تنگ را آزاد کنیم. در غش که به دلیل اختلال در خونرسانی به مغز اتفاق می افتد پاها را بالا نگه داریم.
 اگر فرد علائمی مثل تهوع و استفراغ دارد سر را به پهلو برگردانیم که مواد خروجی وارد ریه ها نشود. علائم حیاتی را به صورت مرتب کنترل کنیم. به خصوص در صرع اگر دندانها قفل بود سعی نکنیم دهان بیمار را باز کنیم یا از تشنج جلوگیری کنیم. بلکه اجازه می دهیم تشنج به پایان برسد. خلوت و ساکت کردن اطراف بیمار اهمیت دارد.
اگر علت افتادن فرد سرگیجه باشد و این امر به دلیل نخوردن داروها باشد در صورت هوشیاری داروهای او را می دهیم. در سرگیجه ها کوچکترین تغییر وضعیت فرد حالت آزاردهنده ای دارد و باعث تشدید سرگیجه می شود برای همین اگر بیمار روی زمین خوابیده است سعی می کنیم او را زیاد حرکت ندهیم چون احساس می کند در فضا معلق است. اگر تشنج در کودک و به دلیل تب بالا باشد باید با داروهایی مثل استامینوفن تب را کنترل کنیم، لباسهای او را کمکنیم و پاشویه را شروع کنیم. البته تا وقتی فرد به حالت آرامش نرسیده نباید چیزی برای خوردن و آشامیدن به او بدهیم.
 در تشنج و صرع حرکات متناوب بدن گاهی با بی اختیاری ادرار و مدفوع همراه است. اگر تشنج از پنج دقیقه بیشتر باشد حتما باید با 115 تماس بگیریم و همچنین اگر بیمار تا ده دقیقه هوشیاری نداشته باشد و به محرکها پاسخ ندهد هم باید اورژانس را در جریان قرار دهیم.
البته در تشنجی که برای اولین بار اتفاق می افتد هم حضور اورژانس ضروری است  و همچنین در تشنج افراد دیابتی و افراد مسن.
منبع : ایران سپید