«بارون درخت نشین» نام کتابی از کالوینو است که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۷ به چاپ رسیده است. این کتاب سرگذشت پسری را به تصویر می‌کشد که تصمیم می‌گیرد زندگی خود را به روی درختان سپری کند. ایجاد یک پادشاه درختی توسط پسر استعاره‌ای از استقلال معرفی می‌شود و چالش‌ها و فرصت‌های این عمل، دستمایه‌ای برای نویسنده به منظور بررسی پرسش‌های فلسفی بشر می‌شود.
کویزیمو قهرمان این داستان در دوازده‌سالگی علیه سختگریری‌های پر اشراف‌منش  و غذاهای تهوع‌آور و غیرعادی خواهرش به بالای درخت بلوط پناه می‌برد وتصمیم می‌گیرد که دیگر پایین نیاید. این درخت نشینی که در دوره نوجوانی نوعی لجبازی با خانواده است در جوانی و بزرگسالی به انتخابی آگاهانه تبدیل می‌شود.
کاوینو از مهمترین نویسندگان ایتالیایی در قرن بیستم است که فضای انتقادی آثارش او را به نویسنده‌ای تاثیرگذار و قابل توجه در ایتالیا مبدل کرد. وی تحت‌تاثیر شغل پدر و مادرش به شکل مشهودی به طبیعت گرایی در آثارش توجه دارد که در این اثر نیز این مساله به خوبی مشهود است.