حالا اما قضیه کاملاً متفاوت است و فضای وب فارسی دیگر از محتوای تولید شده به وسیله صاحبان وبلاگها و وب سایت های شخصی تقریباً تهی شده است و انحصار تولید محتوا افتاده به دست ارگانها یا وب سایت هایی که سرمایه ای آنچنانی پشتشان خوابیده تا به افکار من و شما جهت بدهند. آنها که دست به قلم بودند هم حالا دیگر ترجیح می دهند مطالبشان را به جای انتشار در فضای وب، در شبکه های اجتماعی منتشر کنند. اتفاقی البته از آن جهت که بستر برقراری ارتباط میان تولید کننده و خواننده محتوا را فراهم می کند، بسیار هم مبارک است, اما از این نظر که دیگر امکان یافتن این مطالب در جستجوهای اینترنتی وجود ندارد، بالقوه می تواند اتفاق خطرناکی باشد. این روزها با فراهم شدن دسترسی نابینایان به تلگرام از طریق telelight یا blindgram، نابینایان هم که چند سالی بود خلأ مطالب تخصصی این گروه در فضای وب را در وب سایت ها و وبلاگهای شخصیشان پر می کردند، گرفتار موجی شده اند که کل جامعه را فرا گرفته و دیگر اشتراک گذاری مطالب را به تلگرام یا فضاهای مشابه محدود کرده اند. نگاهی به آمار تولید محتوای تخصصی نابینایان در وب فارسی روندی خطرناک و تأمل بر انگیز را نشان می دهد؛ به عنوان نمونه، در یکی از پر ترددترین وب سایت های ویژه نابینایان در طول دی ماه سال جاری تنها ۷۰ مطلب تولید شده است. حال آن که در مدت مشابه در سال ۹۵ آمار انتشار پست در همین وبسایت رقمی معادل ۲۳۰ پست بود. بر اساس این آمار، در طول دی ماه ۹۵، این وب سایت میانگین روزانه ۷.۶ مطلب را در اختیار مخاطبانش قرار می داد که این آمار در همین ماه در سال ۹۶ به ۲.۳ مطلب در روز رسیده که کاهشی ۳۳۰ درصدی را نشان می دهد. پر واضح است که این کاهش عرضه مطالب در فضای وب به معنای عدم تولید محتوا نیست و فقط به این معنا است که محتوای تولید شده از مسیری غیر از وب سایت ها به اشتراک گذاشته می شود که این موضوع به خودی خود می تواند اتفاق نامیمونی به حساب آید. بیایید با هم فلان پژوهشگر را تصور کنیم که می خواهد پروژه ای تحقیقاتی در باره نابینایان به انجام برساند. آیا بزرگترین منبع او چیزی غیر از محتوایی خواهد بود که نابینایان در موضوعات مختلف تولید کرده اند؟ محتوای تولید شده اگر فقط در کانالها و گروه های تلگرامی ما جا خوش کرده باشد، تکلیف آن محقق چیست و از کجا باید به آنها دست یابد؟ برای این معضل، نمونه های دیگری هم می توان پیدا کرد. مثلاً نابینایی که تازه مسلح به سلاح رایانه شده و می خواهد مطالب آموزشی در این خصوص پیدا کند، قاعدتاً شناختی هم از کانالها و گروه های تلگرامی ندارد و باید به google متوسل شود, اما این موتور جستجو هم جز مطالب تاریخ گذشته چیزی در اختیارش نمی گذارد. آنچه قلم به دستهای فضای مجازی در تولید محتوا مورد غفلت قرار می دهند, این است که قرار است مطالبی برای عموم کاربران اینترنت تولید شود؛ نه فقط آنها که دنبال کننده شما در فلان شبکه اجتماعی هستند یا عضو کانالتان در فلان پیام رسان شده اند. تجربه ثابت کرده که پیام رسانها یا شبکه های اجتماعی خیلی هم دیرپا نیستند و بر سر تلگرام همان بلا خواهد آمد که روزگاری بر سر viber و whatsapp آمد. پس، بیایید با انتشار مطالبمان در وبلاگ ها و وبسایت ها، ماندگاری شان را تضمین کنیم و همزمان، با اشتراک گذاریشان در شبکه های اجتماعی و اپلیکیشن های پیام رسان، به افزایش خواننده و بیننده شان کمک کنیم.