س: این سامانه تنها در پنج کشور اجرا شده؟ ج: البته به شکلی که ما انجام می دهیم تا حال تقریباً در هیچ  کشوری انجام نشده است؛ چون نگرانی هایی از این دست وجود دارد که اگر کسی کارت بیمار را بردارد، می تواند به سوابق پزشکی او دسترسی یابد و مثلاً آبروی بیمار را ببرد. از این رو با احتیاط جلو می روند. در کشور ما هم به خاطر این بحث های امنیتی، اجرای آن زمان برده است. ما در حال تدوین آئین  نامه ای به نام "حریم خصوصی" هستیم که در آن مشخص کنیم بیمار چگونه به پزشک خود  اجازه دهد به اطلاعات پرونده اش دسترسی یابد و اینکه بیمار شاکی نباشد که کسی اطلاعاتش را در اختیار دیگران گذاشته است. س: مثل کارت عابر بانک که اگر با رمزش دست کسی داده شود، مسئولیتش با خود فرد است؟ ج: دقیقاً! درست مانند وقتی که با عابر بانک خود به حسابی به اشتباه پول واریز کنید، بانک نمی پذیرد که اشتباه کرده اید. س: آیا این اطلاعات در سیاست گزاری ها هم در وزارت بهداشت استفاده می شوند؟ ج: ما در وزارت بهداشت یک سامانه خاص داریم تا با آن سلامت افراد را پایش کنیم. البته در این سامانه ما با اطلاعات اشخاص کاری نداریم و در آن فقط اطلاعات کلی سلامت یک منطقه وجود دارد. این سامانه با پرونده الکترونیک سلامت متفاوت است و شامل اطلاعات بی هویت مناطق مختلف کشور می شود که به درد تحقیق و تصمیم گیری های مدیران در حوزه سلامت می خورد. س: آیا بیمارستان های خصوصی هم به سپاس متصل شده اند؟ ج: این بیمارستان ها خود سامانه ای برای ثبت اطلاعات بیماران دارند، اما هنوز به پرونده الکترونیک سلامت وصل نشده اند؛ چون الزامی برای همکاری بخش خصوصی نداریم. البته در قانون برنامه ششم آمده است که بخش خصوصی هم باید با وزارت بهداشت همکاری داشته باشد، ولی گفته نشده چه نوع همکاری. ما در حال نوشتن آئین نامه اجرایی پرونده الکترونیک سلامت هستیم که برای تصویب به دولت و مجلس بفرستیم تا همه مراکز خصوصی موظف باشند یک نسخه از داده های سلامت مردم را برای پرونده الکترونیک بفرستند و همین طور  سازمان های بیمه گر را مکلف کنیم وقتی پول یک نسخه را بدهند که داده های سلامت برای پرونده الکترونیک ارسال شده باشد. س: آیا داده های مراکز توانبخشی هم جمع آوری می شوند؟ ج: ما کار را به ترتیب اهمیت شروع کرده ایم؛ اول داروخانه ها وصل شده اند، بعد آزمایشگاه ها، مراکز تصویربرداری و بعد مراکز پاراکلینیکی که شامل مراکز فیزیوتراپی و توانبخشی هم می شوند. اما به خصوص در دوران تحریم ها بحث دارو و تجهیزات برای ما اولویت دارد. س: برای شناسایی هم پوشانی بیمه ای چه کرده اید؟ ج: ما در کنار پرونده الکترونیک سلامت، سامانه بیمه الکترونیک یا استحقاق سنجی را هم داریم که در بیمارستانهای دولتی تقریباً اجرایی شده است؛ به این معنا که اگر فردی به بیمارستان مراجعه کند با کارت ملی فرد، متوجه وضعیت بیمه ای، هم پوشانی و اعتبار دفترچه بیمه و بیمه تکمیلی فرد می شویم. قبلاً فردی که از کار اخراج شده بود به صرف اینکه دفترچه اش اعتبار داشت، بستری می شد و بیمارستان متضرر می گشت. اما حالا به صورت الکترونیک از سازمان بیمه گر استعلام گرفته می شود و تأییدیه بیمه روی همه برگه های دفترچه می خورد. س: در مورد دسترس پذیری سایت ها و اپلیکیشن هایی که در وزارت بهداشت طراحی می شوند، نظرتان چیست؟ منظور دسترس پذیری برای همه معلولان است؛ چون در صورت دسترس پذیر نبودن این سایت ها، استفاده برای جمعیتی حدود 8-9 میلیون نفر با دشواری همراه خواهد بود.

ج: تخصص خود من در زمینه دسترس پذیری برای معلولان است. اعتراف می کنم از این لحاظ کاری برای سایت های وزارت بهداشت انجام نشده است. البته اشکالی که وجود دارد این است که در ایران در این زمینه هیچ آزمایشگاهی وجود ندارد. ما در دفترمان سعی کرده ایم برای طراحی پرونده الکترونیک سلامت آزمایشگاهی راه اندازی کنیم و متوجه شدیم کسی در این زمینه کاری نکرده است. گروهی برای این کار مأمور شده اند و دارند ساختارها را میچینند و سعی میکنیم همه نرم افزارها از این طریق تأییدیه دسترس پذیری برای معلولان را اخذ کنند تا اجازه کار بگیرند. این یکی از رنجهای من است. البته به عنوان یک فرد بینا خود ما با دشواری از سایت ها استفاده می کنیم، چه برسد به افراد نابینا. س: در پرونده الکترونیک بحث ارتباط بیمار و پزشک هم بیان شده است؛ تا این دسترس پذیری وجود نداشته باشد، افراد کم توان امکان این ارتباط را نخواهند داشت؟ ج: در این زمینه ما با افزایش رشد سالمندی با این مشکل هم رو به رو خواهیم بود که سالمندان باید بتوانند با بینایی کمتر، از امکان بزرگ نمایی در سایت نیز بهره ببرند.

منبع : ایران سپید