در یک خانواده روستایی در پنسیلوانیای آمریکا به دنیا آمد. بزرگترین فرزند خانواده بود و پس از پایان دبیرستان در کارگاه نجاری پدرش مشغول به کار شد. 10 سالی را به نجاری اشتغال داشت تا این که در 27 سالگی دیابت باعث شد بیناییش را به طور کامل از دست بدهد. او که هنگام نابینا شدنش یک سالی می شد که ازدواج کرده بود و به تازگی صاحب فرزندی هم شده بود, به گفته خودش هیچ شکلی از عصبانیت، نا امیدی یا عدم پذیرش نابینایی را تجربه نکرده است. Forry علت این امر را حمایت بی دریغ خانواده اش از خود می داند. او با راهنمایی یکی از مشاوران توانبخشی خود تصمیم گرفت در کالج PHCC ثبت نام کند. او می گوید: من اولین نابینایی بودم که در این کالج نام نویسی کردم. همکلاسی ها و مسئولین دانشگاه کمک های زیادی به من کردند. او در مورد منتقد سینما شدنش این گونه تعریف می کند که روزی به شوخی به سردبیر نشریه PHCC گفتم می خواهم برایتان نقد فیلم بنویسم. او هم حرف مرا جدی گرفت و من مجبور شدم هر ماه یک نقد فیلم به ماهنامه کالج تحویل دهم. در آن سالها هنوز قوانین مربوط به حقوق معلولین در آمریکا اجرایی نشده بود و تئاترها و سینماها موظف نشده بودند نسخه توضیح دار آثار خود را در اختیار نابینایان قرار دهند. بنا بر این من از تجربه های دیداری همسر و سایر دوستانم برای اطلاع یافتن از جزئیات فیلمها استفاده می کردم. Jay تحصیلات خود را در حوزه علوم انسانی ادامه داد و در سال 1997 از دانشگاه فلوریدای جنوبی فارغ التحصیل شد. او دیگر به یک منتقد شناخته شده تبدیل شده بود. نقدهای او جذابیت ویژه ای برای خوانندگانش ایجاد می کرد. طرفدارانش در مورد نقدهای او می گویند: منتقدان دیگر معمولاً در نقد فیلمها فقط به دو جنبه گفتگوها و جلوه های ویژه تصویری توجه می کنند و اسیر جذابیت های بصری فیلم ها می شوند, در حالی که Jay علاوه بر گفتگوها نکات دیگری مثل جلوه های ویژه صوتی، نوع صدابرداری و موسیقی به کار رفته شده در فیلمها را هم لحاظ می کند. او این روزها به یکی از محبوب ترین منتقدان سینمای آمریکا تبدیل شده است. Vorry همچنین پایگاه اینترنتی خود به نشانی: www.blindsidereviews.com را هم ایجاد کرده تا بتواند از این طریق هم نقدهای خود را در اختیار خوانندگانش قرار دهد.

منبع : ایران سپید