بررسي نکات بلاغي دو جزء پاياني قرآن از نگاه علامه طباطبائي (ره)/ نگارنده: سميرا بيژني‌راد؛ استاد راهنما: يحيي عطائي؛ استاد مشاور: اکبر شاملو، ابراهيم واشقاني فراهاني.- کارشناسي ارشد(دانشگاه پيام نور، مرکز ملاير، رشته زبان و ادبيات فارسي) ؛ ۱۳۹۶.
توصیفگر:
- طباطبائي، محمدحسين، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰. الميزان في التفسير القرآن -- نقد و تفسير
- قرآن -- مسائل لغوي
- زبان عربي -- معاني و بيان
شماره دیویی: ب ن/م379ط1726/ 297
چکیده:
بلاغت به معنای هماهنگ بودن کلام با مقتضای حال و فصیح بودن آن است. این پژوهش مشتمل برتبیین مباحث سه علم بلاغت ((معانی، بیان و بدیع)) در دو جزء آخر قرآن کریم برپایه تفسیر المیزان است. تفسیرالمیزان از مهم ترین، غنی ترین وجامع ترین تفاسیر شیعه و یکی از چند تفسیر عمده و اساسی جهان اسلام معاصر واز جایگاه ویژه ای درمیان تفاسیر دیگربرخوردار است. دراین پژوهش سعی برآن شده است تا با بررسی نکات بلاغی دو جزء پایانی قرآن با توجه به تفسیرالمیزان به شرح نکات بلاغی آیات و نکاتی که علامه طباطبایی(ره) به آن اشاره نکرده اند پرداخته شود. حاصل کار این مهم را می رساند که بررسی نکات بلاغی تفسیرالمیزان بیش از آن چیزی است که علامه به آن اشاره کرده اند.
کلیدواژه: قرآن، بلاغت، تفسیرالمیزان علامه طباطبایی(ره).
