توحيدشناسي در نهج‌البلاغه/ دانشجو سيده زهرا ميرزائي خادر.- استاد راهنما سيد مسعود عمراني.- کارشناسي (دانشگاه بين‌المللي امام رضا (ع)) ؛ ۱۳۹۴.
توصیفگر:
- علي بن ابي‌طالب (ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت- ۴۰ق. -- نهج‌البلاغه – توحيد
- علي بن ابي طالب (ع)، امام اول، ۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ق. نهج‌البلاغه -- نقد و تفسير
- توحید
شماره رده بندی: ت934م9515/ 297
اهمیت بحث:
تمامی موجودات جهان آفرینش، یک نوع حرکت وسیر تکاملی دارند که به صورت تکوینی و غیر اردای است. اما انسان چون صاحب اراده و قوه تفکر آفریده شده است، علاوه براین نوع حرکت که با سایر موجودات جهان مشترک است، دارای سیر تشریعی نیز می باشد. که از مختصات انسان می باشد و چگونه پیمودن این راه را با اراده واختیار خود انتخاب می کند. لذا برای رسیدن به کمالات معنوی انسان نیاز به مسیری دارد که نشات گرفته ازایمان خالص و عقیده واقعی به توحید باشد. تا خود را از عالم پست و مقامات حیوانی به درجات عالی انسانی برساند. توحید تنها صفت خداوند است که سر لوحه دعوت انبیاء قرار گرفته. در اسلام نیز سایر ارکان دین بر این پایه استوار گشته است. و با توجه به این امر که غایت انسان در صورتی قرب الی الله است که او در همان راهی که خداوند برای وی خواسته است گام نهد و پلکان ترقی را بپیماید. و آن جز زندگی حول محور توحید نخواهد بود. هدف کلی این پژوهش بررسی استخراج رهنمودهای امیر مومنان علیه اسلام در زمینه به حصول رساندن اندیشه توحید محور در زندگی انسان و ثمرات این نوع نگرش و همچنین اهمیت این موضوع در نزد ایشان می باشد. چرا که امیر مومنان علیه السلام چونان چراغ درخشنده درتاریکی می باشد و هرکه به او روی آورد، از نورش بهره مند گردد.
