پدیداورنده: مجيد جعفرپور

مشخصات نشر: قم: بيت الاحزان، ‎1393.

معرفی کتاب:

 آمد از راه با سرافرازی                                               ماه تزکیه، ماه خودسازی

ماه از خویش تا خدا رفتن                                            تا به سرچشمه بقا رفتن

     روزه ماه مبارک رمضان نوعی شبیه شدن به موجودات روحانی و فرشتگان آسمانی است؛ زیرا فرشتگان غذایی جز حمد و تسبیح خدای سبحان ندارند و فرد روزه دار نیز با لب فرو بستن از خوردن و آشامیدن و مراقبت و محافظت مانند فرشتگان الهی می­شود.

     ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه، رمضان را مشتق از رمضاء: ریگها و سنگریزه­های داغ می­داند و می­گوید: هنگام تعیین اسامی ماه­ها چون نوبت به رمضان رسید، آفتاب به صورت عمود شروع به تابیدن کرد و دشت و هامون، گرم و سوزان و ریگها و سنگریزه­ها تفتیده و گرم شد. بدین ترتیب این ماه را به مناسبت آن گرمای سوزان، رمضان نامیدند و این نام با روزه و صیام، تناسبی خاص دارد؛ زیرا همان­گونه که تابش آفتاب، ریگستان را تفتیده می کند، روزه نیز دلهای افسرده و سرد را گرمی ایمان و معرفت می بخشد و گناهان را نیز می سوزاند.

درسنامه ماه رمضان در سی درس و دو فصل ارائه شده است:

فصل اول: مراقبات شهرالله (شامل چهارده درس و 230 روایت)

فصل دوم: مناسبات شهرالله (شامل شانزده درس پیرامون مناسبت­های مهم ماه مبارک رمضان)

تهیه و تنظیم: فاطمه صحرائی

 تالار قفسه باز بانوان کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی