پدید آورنده: نادر مهربان

مشخصات نشر: قم

مشخصات ظاهری: ‎256 ص.

شماره دیویی: ک 873 م 212/ 297

معرفی کتاب:

 مسلمانان عصر با برکت و نورانی نبی اکرم اسلام را «دوران حضور»  نام نهاده اند. اما شیعه، که بی گمان درست ترین و جامع ترین تفسیر از اسلام و سیره و سنت نبوی است و امامان دوازده گانه اش جملگی، الگوهای تام و تمام اسلام اند. عصر درخشان امامان را نیز دوران حضور می داند،چرا که در همین دوران در استمرار نبوت رهبری معنوی و فکری و علمی و سیاسی به وسیله امامان معصوم و سیراب شده از چشمه زلال وحی ادامه یافته است، در واقع، در این روزگار نسبتاً طولانی، تنها پیشوایان شیعی بودند که بیشترین صلاحیت را برای تفسیر دین و ارشاد و هدایت معنوی و اخلاقی و اجتماعی داشته اند و درعمل نیز چنین نقشی را ایفا کرده اند.، البته این هدایت هنوز هم، با رهبری امام غایب حضرت حجه بن الحسن (عج) همچنان ادامه دارد. اگر از این منظر به تاریخ پر ماجرا و متحوّل اسلام بنگریم، شیعیان دوازده امامی و پیروان امامان بزرگوار را ایدئولوژیک ترین و فرهنگی ترین و عمیق ترین و در عین حال سیاسی ترین و اجتماعی ترین نحله اسلامی در طول چهارده قرن می بینیم. دلیل این امر همان است که گفته شد دیگر مسلمانان فقط بیست و سه سال «عصر نبوّت» را دوران «حضور» می شمارند و بدیهی است که این دوران، به رغم اهمیت استثنایی نورانیّت آن، دوران کوتاهی است که اسلام در حال شکل گیری و تعمیق و تأسیس بود، امّا شیعیان «عصر امامت» را هم عصر «حضور» می دانند که با احتساب روزگار پیامبر اکرم(ص) 352 سال می شود.

در این تفسیر، خلاء عدم حضور حضرت رسول (ص) و اعلام خاتمیت، عملاً با رهبری معنوی و اخلاقی امامان دوازده گانه در طول بیش از سه قرن پر و جبران شده است. کسانی در این روزگار طولانی و پرآشوب، دورانی که فکر و فرهنگ مسلمانانی ساخته می شد و فرقه های کلامی و نحله های فکری و فلسفی و اجتماعی فراوان پدید می آمدند. سکاندار کشتی امت بودند که از اهل بیت و عترت رسول(ص) بودند و پیامبر (ص) در واپسین لحظات زندگی، آنان را در کنار قرآن و هم وزن (ثقل) کتب وحی قرار داده و به مؤمنان سفارش فرمود تا لحظه ورود به حوض کوثر از آنان جدا نشوند.

ایشان، عملا نیز صلاحیت پیشوای امت را دارا بودند و آن را به اثبات نیز رساندند. امروز کدام محقق تاریخ می تواند انکار کند که فی المثل امامانی چون امیرالمؤمنین علی (ع) و یا امام حسن (ع) و یا امام حسین (ع) و یا امام باقر(ع) و یا امام علی بن موسی الرضا (ع) هر کدام در روزگار خود داناترین، پارساترین، هوشمندترین، عادل ترین و تواناترین شخصیت امت نبودند و عملاً نیز بیشترین سهم در هدایت معنوی و فکری مسلمانان «اعم از شیعه و سنی» نداشتند. در واقع، به شهادت تاریخ، فکر و فرهنگ صحیح اسلامی در سده های نخستین، بیش از همه مرهون آموزه های بلند و عمیق الهی امامان پاک شیعه بوده است و از این نظر، تمامی مسلمانان وام دار آن بزرگوارانند. با توجه به این واقعیت است که ما در زیارت جامعه که آن دانایان و پاکان خطاب می کنیم و می گوییم:«... وَ کَلامُکُم نُورٌ» و بدین ترتیب سخنان و سیره آنان را «نور» می دانیم.

   آنچه پیش رو دارید مجموعه احادیث و سخنانی است که از چهارده معصوم تاریخ اسلام «یعنی پیامبر گرامی(ص) و حضرت فاطمه و امامان دوازده گانه (ع) » گرد آمده و با ترجمه در اختیار شما نهاده است.

(تدوین متن: زینت صادقی - برگرفته از مقدمه کتاب)