پدید آورنده: محمدحسن رباني بيرجندي

مشخصات نشر: مشهد: بنياد پژوهشهاي اسلامي، ‎۱۳۹۷.

مشخصات ظاهری: ‎ 328ص.‎

شماره دیویی: ن ر/ 913ش297/998

معرفی کتاب:                                     

   محوری ترین درس شیخ بهائی حدیث و مهم ترین کتاب هایش نیزدر این زمینه بوده. در آغاز قرن یازدهم با تالیف چند کتاب درباره فقه الحدیث، توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت و پس از وی، اصفهان تا دو قرن مرکز شرح و تفسیر حدیث بود. شیخ بهایی دوری فقیهان را از متون روایی و توجه بیش از حد آنان را به مباحث اصولی و عبارت های اصولیان دیده و احساس خطر کرده بود. به این سبب در رشته های علوم حدیث- فقه الحدیث، رجال الحدیث، درایه الحدیث- تالیفات قابل اعتنایی از خود برجای گذاشت. او بسیاری از کتاب های حدیثی را تدریس کرده و از شاگردانش می خواست احکام مستفاد از احادیث را استخراج کنند. توجه شیخ بهایی به حدیث موجب شد تا یک نهضت حدیثی در حوزه های علمیه شیعه به وجود آید. در این اثرتحقیقی و مستند، زندگانی، اندیشه و شیوه های تدریس و تحقیق شیخ بهایی به طور مشروح، مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. محوری ترین مباحث این کتاب به نهضت وی درباره فقه الحدیث اختصاص دارد که شامل فقه الحدیث، رجال الحدیث و درایه الحدیث است. (برگرفته از پشت جلد کتاب)