این نسخه از دعای عرفه که همزمان با روز عرفه سال ۱۴۴۱ هجری قمری از سوی پایگاه اربعین به نشانی arbaein.ir منتشر می‌شود، در واقع با دستخط منسوب به امام حسین(ع) از روی قرآن منتسب به ایشان که با شماره ۳۳۸۲ در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است، نگارش شده است.

دعای عرفه امام حسین(ع) از دعاهای مشهوری است که شیعیان در روز عرفه و در صحرای عرفات و دیگر مناطق جهان می‌خوانند. در منابع، درباره سال قرائت دعای عرفه توسط امام حسین(ع) مطلبی ذکر نشده است؛ امّا با توجه به برخی شواهد، این دعا مربوط به آخرین حج امام حسین(ع) نیست چرا که او در سفر حجی که قبل از واقعه کربلا بود، در عرفات توقف نداشت. امام حسین(ع) در ذی‌الحجه سال ۶۰ قمری که به مکه رفت، در بین اعمال حج متوجه توطئه عوامل یزید شد، از این‌رو حج را به عمره تبدیل کرد و سپس طواف خانه و سعی صفا و مروه را به جا آورد و به سمت کوفه حرکت کرد.

دعای عرفه دربردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی است. بِشر و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل کرده‌اند که: در آخرین ساعات روز عرفه در عرفات، امام حسین با جمعی از خاندان، فرزندان و شیعیان از چادر بیرون آمدند و با نهایت خضوع و خشوع در طرف چپ کوه ایستادند و روی را به طرف کعبه گردانیده دست‌ها را تا مقابل رو برداشتند و این دعا را خواندند.

دعای عرفه امام حسین(ع) دربردارنده مطالبی است که برخی از مهم‌ترین محورهای آن عبارت است از:

شناخت خداوند و بیان صفات الهی و تجدید عهد و پیمان با پروردگار و شناخت پیامبران و تحکیم ارتباط با آنها و توجه به آخرت و اظهار عقیده قلبی.

سیر اندیشه در آفاق جهان و یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها.

تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه و درخواست عفو و روی آوردن به صفات پسندیده و اعمال خیر.

درخواست حوایج که با درود و صلوات بر محمد و آل محمد شروع می‌شود. سپس تقاضای بخشش و نور هدایت و رحمت و برکت و وسعت روزی و پاداش اخروی

یادآور می‌شود، قرآن شماره ۳۳۸۲ کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی با دستخط منسوب به امام حسین (ع) تنها قرآن منسوب به دستخط حضرت سید الشهدا (ع) در آستان قدس است که توسط مقام معظم رهبری به این آستان اهدا شده است.