پدید آورنده: نظام‌الدين نوري کوتنايي

مشخصات نشر: تهران: نشر زهره، ‎۱۳۹۸.  

مشخصات ظاهری: ‎ 457ص

شماره دیویی: م555ع297/212

معرفی کتاب:

     همانطور که خود استاد سخن از خانواده اش سخن می راند و می گوید: همه اعضای خانواده ام متدین و اهل دین بودند، ولی مرا معلم عشق تو شاعری آموخت. اما با این وصف سعدی از آیات قرآن و احادیث بهره می جسته است، در گذشته و حتی در دوره کودکی رسم بوده که غالب کودکان ابتدا قرآن را فرا می گرفتند و سپس به دستان وارد می شدند.

     از خصوصیات شگفت انگیز سعدی، دلیری و شهامتی است که در حقیقت گویی اش بکار برده است، سعدی حقایق را به نظم و نثر بی پرده آشکار کرده، چنان که فریاد می کشد: که در هیچ زمان کسی به این صراحت سخن نگفته است.

     با این که سعدی متدین و مذهبی بوده، ولی هیچ گاه تعصب و تدین خود را دست آویز آزار مخالفان دین و مذهب خود نساخته است و جفاکاری را با ایشان روا نمی داشته است. سر وپای وجود وی با مهر و محبت بوده و خویش و بیگانه، دوست ودشمن را مورد محبت قرار می داده است.

وی عاشق بوده و وجودش ازعشق سررشته شده بود کمتر کسی مثل سعدی عشق راتوانسته درک کند، عشق از نظر او بسیار جدی بوده و او عشق را ازمخلوق شروع می کند و سپس به خالق می رسد.

     سعدی در سال های آخر عمر بیرون از شهر شیراز در چمنزار سبز و خرم در حجره ای تنهایی گزید و در آنجا معتکف گشته و به عبادت مشغول شد. بزرگانی که در حق شیخ ارادت داشتند، هر روز به دیدار او می آمدند. گویند یکی از زاهدان شبی خواب دید که در بارگاه قدس میان کروبیان شوروشعفی برپا ساخت و این شعر سعدی را زمزمه می کند:

برگ درختان سبز در نظر هوشیار          هرورقی دفتری است معرفت کردگار     صبح به جانب شیخ شتافت که خواب شب گذشته را به او باز گوید و همین که داخل شد، دید خود شیخ نیز همان بیت را می خواند، لذا بی درنگ دست در دامن ویزد و از مریدان او گردید. سعدی درشعر پیروان زیادی پیدا کرده است و حتی حافظ او را استاد سخن نامید. (برگرفته ازصفحات 5 و6 کتاب)