پدیدآور: مهدي مرداني (گلستاني)؛ ويراستار مهدي انواري نسب

مشخصات نشر: مشهد: بنياد پژوهشهاي اسلامي، ‎۱۳۹۸.

مشخصات ظاهری: ‎۲۱۷ ص

شماره دیویی: ت 456 م 297/95

معرفی کتاب:

پیشینه مطالعات حدیثی شیعه نشان می‌دهد که بیشتر پژوهش‌های انجام گرفته معطوف به قول معصوم(ع) است و میزان استناد حدیث پژوهان شیعه به سنت قولی بیشتر از سنت فعلی است. این واقعیت حکایت از آن دارد که ظرفیت‌ها و قابلیت‌های فعل معصوم(ع) آنچنان که باید شناخته نشده است و این موضوع عرصه‌های ناگشوده بسیاری دارد که باید با تامل و تتبع کشف و معرفی شود.
یکی از مسائل مهمی که در این‌باره طرح می‌شود چگونگی استفاده حداکثری از فعل معصوم و یافتن راهکاری برای توسعه بهره‌گیری از آن است و اینکه ضوابط کارآمدی فعل معصوم چیست و توسعه استنباط از آن بر چه مبنایی استوار است؟ از این رو کتاب «­توسعه استنباط از فعل معصوم (ع)» با محوریت توسعه استنباط از فعل معصوم(ع) به نگارش درآمده و با تتبع در متون رفتارشناختی معصومان و تحلیل و پردازش آن ها به سامان رسیده­ است؛ ایده‌ای که بر تاریخ استنادات شیعه استوار است و بر پیش انگاره‌های کلامی اصولی و رجالی شیعه پای می‌فشارد.
اثر حاضر در دو بخش و 4 فصل تدوین شده است؛ در بخش نخست که به بررسی اصل کارآمدی فعل معصوم در استنباط می‌پردازد به ترتیب دو فصل ادوار استناد به فعل معصوم در مطالعات شیعه و ضوابط کارآمدی فعل معصوم در استنباط اختصاص یافته است، مبانی توسعه استنباط و پیامدهای پذیرش آن بررسی شده است.

همچنین در بخش دوم که به موضوع توسعۀ کارکرد فعل معصوم در استنباط اختصاص یافته است، مبانی توسعۀ استنباط و پیامدهای پذیرش آن بررسی شده است.

بخش پایانی کتاب با عنوان «­ضمیمه» ، افعال اختصاصی پیامبر (ص) در منابع فقهی را در قالب جدول ارائه داده­است.